Warrior

நினைவுகளுக்குள் நிறைந்து... என்னை கலைத்துப் போடும் உன்னை இமைத்து இமைத்து விரட்ட முயன்றும் பிம்பமாய் விழிகளுக்குள் பரவி... நின்று கொண்டு, முரண்டு பிடித்து மாட்டேன் என்கிறாய்! ஒரு காற்று வந்து என் தலை கலைக்க, என் தவம் கலைந்து, அனிச்சையாய் நினைவில் வந்து செல்கிறது நீ விரல் நுழைத்து விளையாடிய தருணங்கள்! ! அணைக்கிறேன் என்று நீ மூட்டிவிட்டு சென்ற தீயின் ஜுவாலைக்குள் உஷ்ணமேறிய நினைவுகளோடு எரிந்துக் கொண்டிருக்கும் என் கனவுகளை நீ காதலென்று சொல்கிறாய் நான் உன்னை கள்ளி என்று சொல்கிறேன்..., ஆமாம்... அதிரடியாய் உள் நுழைந்து ஆக்கிரமிப்பு செய்து என்னை அள்ளிக் கொண்டு சென்றவளை பின்... எப்படித்தான் அழைப்பதாம்? கவிதை எழுதுவேன் என்றாய்... எங்கே காட்டு என்று... நான் சொல்லி விட்டு நான் பார்த்த பாவத்திற்கா என்னை கட்டிக் கைதியாய் இழுத்துச் செல்கின்றன உன் வார்த்தைகள்? சப்தமில்லாமல் சிரிக்கிறாய்; யுத்தம் இல்லாமல் அடிக்கிறாய்; மிச்சமில்லாமல் கொல்கிறாய்; சொச்சமில்லாமல் அழிக்கிறாய்; கத்தி முனையில் நிர்ப்பந்திக்கும் போர் வீரன் போல.. என்னை கவிதை முனையில் மண்டியிடச் செய்து.. காதலை கொள்ளையடிக்கும் உன் நினைவுகளோடு தோற...

அது ஒரு மாலை நேரம்..... என் கிராமத்து வீட்டின் கொல்லைப் புறத்தில் அமர்ந்திருக்கிறேன். மாலை வெயில் மெலிதான சிரிப்புடன் விடைபெற எத்தனிக்கையில் மேற்கிலிருந்து சூரியக் கதிரின் ஆரஞ்சுப் பழ ஒளியை மேனியில் வாங்கிய படி வரும் ஆடு மாடுகளின் கூட்டம்.... காராம் பசுக்களின் கழுத்து மணிகள் ஆடிக் கொண்டிருக்கும் சப்தம் தூரத்திலிருந்து ஏதோ ஒரு கிறக்கத்தை உண்டு பண்ண, கூடவே அந்த மேய்ப்பன் அவற்றை கட்டுக்குள் கொண்டு வர எழுப்பும் ஒலியும் அதன் உடன் சேர்ந்து கிறக்கத்தை அதிகமாக்க மெல்ல அரைக்கண்கள் சொருகிய படி....சொக்கிப் போய் கிடக்கிறேன்...! கோழிகள், சேவல்கள், குஞ்சுகள் எல்லாம் ஒரு கெக்கரிப்போடு மெல்ல நிலம் கிளறியும், கால்களை சிரண்டி சிரண்டி எதையோ தேடிய படி என் வீட்டு பஞ்சாரத்தை நோக்கி வருகின்றன... காலையில் வயலுக்குப் போன மாரிமுத்து தாத்தா ஏர்க் கலப்பையோடு...மாடுகளை ஓட்டிக் கொண்டு என் வீட்டு புஞ்சையை கடந்து நடந்து போய்க்கொண்டிருக்கிறார். காலில் முழங்கால் வரை சேறு....இருந்ததைப் பார்த்த நான் "...ஏன் தாத்தா வயக்காட்ல தானா சேத்த கழுவிட்டு வந்தா என்ன...? " என்று கேட்க நினைப்பதற்குள் அவரின் இறுக்கி கட்டிய ...

வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு கணமும் அற்புதமானவை. சோகங்களும், சந்தோசங்களும் எப்போதும் நம்மைச் சமப்படுத்தியே அழைத்து செல்கின்றன என்ற உண்மையைப் பெரும்பாலும் மறந்து விட்டு சோகங்களின் அதிருப்திகளைச் சுமந்து கொண்டே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். ஒரு மழையைக் கண்டு தன்னின் ஆத்மா நிறைந்து சந்தோஷித்து திளைத்தவனும் இருக்கிறான். அதே மழையை வெறுத்து இது என்ன தொந்தரவு என்று வெறுப்பவனும் இருக்கிறான். ஒரு செயல் இரண்டு விதமான பார்வைகள். பார்வைகளை பிறப்பிக்கும் மூளைகளின் கற்பிதங்கள் தாம் இத்தகைய வேறுபட்ட எண்ணங்களை உருவாக்குகின்றன. மனிதன் திறந்த மனதோடு எல்லாவற்றையும் வரவேற்கும் தன்மையோடு எப்போதும் இருக்க வேண்டும். மாறாக நமது சமுதாயத்தில் இப்போது எதிர்மறை மனோநிலையோடு வாழும் ஒரு வாழ்க்கை முறை நமக்குத் தெரியாமலேயே நமக்குள் புகுத்தி விடப்பட்டிருக்கிறது. இந்த உலகின் மிக எளிதான காரியமாக எதைச் சொல்வீர்கள் நீங்கள்? இந்த உலகின் மிக எளிதான காரியம் என்பது " இல்லை " என்று சொல்வதும் " முடியாது " என்று மறுப்பதும்தான். ஒரு செயலை ஏற்று அதனை பொறுப்பு கொண்டு நகர்த்திச் செல்லும் போது அங்கே ஏதேனும் நாம் செயல் செய்ய ...

தெளிவுகளை நோக்கிய ஓட்டத்தில் தேடல் என்பது தன்னிச்சையான விசயமாகிப் போய்விடுகிறது. கோவிலுக்குள் சென்று சென்று சுற்றி சுற்றி தூணுக்கு தூண் அமர்ந்து அமர்ந்து அங்கும் இங்கும் அலைந்து அடித்து பிடித்து கருவறை முன்பு நின்று இறைவனை வணங்குகிறேன் பேர்வழி என்று கண்களை மூடி நமக்குள் நாமே நம்மைப் பார்த்துக் கொண்டு ஆழ்ந்த பெருமூச்சுக்குப் பின்னால் கோவிலைச் சுற்றி விட்டு ஏதோ ஒரு தூணின் ஓரத்தில் அமர்வோமே...., அப்போது கிடைக்கும் திருப்திக் கடலுக்குள் மூழ்கி இருக்கிறீர்களா? கடும் வெறுமையில் வார்த்தைகளும் மனிதர்களும் இல்லாத போது நம்மை ஆளுமை செய்யும் அந்த மெளனம் நின்று நிதானித்து ஊறிக் கிடக்கவேண்டிய இடம். கோவிலுக்குச் செல்வது இந்த அமைதியை அனுபவிக்கத்தான். இப்படிப்பட்ட அமைதியை கொடுக்குமிடமாக கோவில் இருப்பதற்கு காரணம் அங்கே பரவும் அதிர்வலைகள். மனிதர்கள் அனைவரும் அதிர்வலைகளுக்குச் சொந்காரர்கள்தான். ஒவ்வொரு மனிதரும் ஒவ்வொரு அதிர்வலைகள். கோபமே உடையவர்கள் தங்களை சுற்றி கோப அதிர்வலைகளையும், சாந்த சொரூபிகள் சாந்தத்தையும் பரப்பிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். பலதரப்பட்ட சூழலும் வாழ்க்கை முறையும் இருக்கும் போது மனிதர்களும...

இன்னும் மறக்கவில்லை உன்னை பிரிந்த அந்த தினத்தின் கடைசி நிமிடத்தின் அடர்த்தியினை, மீண்டும் சந்திப்போம் என்ற எண்ணத்தை வலுவாக்கி, அந்த வலுவினை திடமாக்கி கண்களின் வழியே நீ வழிய விட்ட போது அதில் காதலும் சேர்ந்தே இருந்தது என்பதை மறுப்பதற்கில்லை, ஆனால் அதுதான் கடைசியாய் நாம் சந்திக்கும் தருணம் என்று நினைத்திடவில்லை.... காதலை எழுத்துக் கூட்டி வாசிக்க கற்றுக் கொண்ட அந்த முதல் சந்திப்பில் எனக்கான காதலை நான் கண்ட இடம் உன் கண்கள். எங்கோ சுற்றிக் கொண்டிருந்த என் விழிகள் எதார்த்தமாய் உன் விழிகளோடு பதிந்து மீள முடியாமல் இன்னும் உன் விழிகளை என் விழிகளுக்குள் ஏந்திக் கொன்டு வாழ்வதை உன்னிடம் பகிர நினைத்திருக்கிறேன். வார்த்தைகள் ஆசையாய் வெளி வரத்துடித்து பகிர நீ இல்லாத காரணத்தால் தொண்டைக் குழிக்குள்ளேயே ஒரு தர்ணா போரட்டம் நடத்தி தீக்குளித்து நெருப்பான ஏக்கப் பெருமூச்சாய் வெளிப்படுத்தியிருக்கிறது.... மனிதன் வாழும் காலத்தில் அவனை சுவாரஸ்யப்படுத்துவது காதல். அதையே அவன் சரியாக பயன்படுத்தாத போது அவனை அவஸ்தைப் படுத்துவதும் அதுதான். காதல் என்பதை பகிரப்படாத உணர்வாய் நாம் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று நீ சொன்...

கொஞ்சம் யோசனையாதான் இருந்துச்சு ஊர்ல போயி பாஸ்போர்ட் ரினிவியூ பண்ணினா சரியா வருமா? இல்லை துபாய்லயே பண்ணிட்டு போயிடலாமான்னு...இருந்தாலும் ஒரு அலுப்பு சரி ஊர்ல போய் பாத்துக்கலாமேன்னு நம்பி வண்டியேறிட்டேங்க..... ஒரு மாசம் லீவு. பாஸ்போர்ட் ரினிவியூ பண்ணி டக்குனு கிடைக்கணுமேன்னு சொல்லிட்டு விசாரிச்சு பாத்தப்ப, ட்ராவல்ஸ்ல கொடுக்கலாம்னு அப்பா சொன்னாங்க. நாமதான் ஊர்ல இருக்குற எல்லா கான்சுலேட்டுக்கும் போயிருக்கோமே நாம எதுக்கு ஏஜண்ட் கிட்ட எல்லாம் போகணும்னு சொல்லிட்டு (எம்புட்டு திமிரு எனக்கு!!!!) நோ..நோ நானே நேரா போயி திருச்சில ரினிவ் பண்ணிக்கிறேன்னு சொல்லிட்டேன். போன்ல என்கொயரி பண்ணினதுக்கு 14 வேலிட் டாகுமெண்ட்ஸ்ல கண்டிப்பா 3 ஒ அல்லது 4 ஒ டாகுமெண்ட் வேணும்னு சொல்லிட்டாங்க....(செக் பண்ணத்தான்..) நானும் ரேசன் கார்ட், டிரைவிங் லைசன்ஸ், வோட்டர் ஐடி இது எல்லாம் கரெக்டா எடுத்து வச்சிகிட்டு காலையில 4 மணி பஸ்ஸுக்கு கிளம்பிட்டேன். எங்க ஊர்ல இருந்து காலையில கிளம்புனா ஒரு 8 அல்லது 9 மணி வாக்குல திருச்சி போயிடலாம். ஆனா 4 மணி பஸ்ஸ பிடிக்க 3 மணிக்கு எல்லாம் எழும்பணும்ல அப்போ எப்டி பாத்தாலும் தூக்கம் வராது ந...

எதார்த்தங்களை விரும்புபவர்களுக்கு எழுத்துக்களோ, விமரிசைகளோ அல்லது... சராசரி நிகழ்வுகளோ எப்போதும் திருப்தியை கொடுத்து விடுமா என்ன? சொர்க்கங்களில் வாசம் செய்பவர்களுக்கு சந்தோசத்தை பெட்டிக்குள்... அடைத்து கொடுத்தலாகுமா? எல்லா விடியலையும் புதியதாய் சுவீகரித்துக் கொண்ட ஜீவன்களுகு சிறந்த நாளென்று தனித்து எதைப் பகிர?..! வழக்கம் போல தனிமையில் மூழ்கி ஏகாந்தமாயிருக்க நிதம் வானம் பார்த்து உனை மறக்க ஒரு துளி கூட விடாது மழையை மொத்தமாய் விழியாலோ அல்லது உடலாலோ உள் வாங்கிக் கொள்ள ஏதோ ஒரு புத்தகத்தில் எப்போதும் உனைத் தொலைக்க ..... ..... ..... மொத்தத்தில் பட்டாம் பூச்சியாய் எப்போதும் சிறகடிக்க வாழ்த்துகள்....! ...... ..... .... என்றெல்லாம்.... எழுதி முடித்த பின்னும் எதோ ஒன்று மிச்சமாயிக்கும் ஒரு அடர்ந்த மெளனத்தில் நிறைந்திருக்கிறது... எழுத்துக்களுக்குள் ஏற்ற முடியாத வாழ்த்தின் ஓசைகள்! தேவா. S