ஓவியம்...!

வர்ணங்களின் ஆதிக்கத்தில்...
மறைந்தே போய்விட்டது ...
நான் வரைய நினைத்த ஓவியம்....
கூட்டத்தில் தொலைந்த....
குழந்தையைப் போல....
தேடித் தேடி...அலைந்து...
ஒராயிரம் திருத்தல்களுக்குப் பிறகும்
வர்ணங்களில் கரைந்தே,...
போய்விட்டது...அது!

வார்த்தைகளின் அலங்காரத்தில்...
எப்போதும் தொலைந்து போகிறது...
ஆழ்மனதின்....எண்ணங்கள்..
சக்கையாய் எழுத்துக்களை
துப்பிவிட்டு...சாற்றினை
ஊற்ற மறுக்கிறது மனது!
ஒரு சேவல் கூவிய விடியலில்
தொடங்கிய என் முயற்சிகள் ...
கிணற்று தவளையாய்....
பாதி ஏறி...மீண்டும்...
மீண்டும்...விழுகின்றன...
ஏறிய இடத்திலேயே.....!

எங்கிருந்தோ வந்த..
ஒரு தாலாட்டுச் சப்தம்...
என்னுள் இன்னும்...
உக்கிரமாய் நெருப்பேற்ற...
எண்ணியதைச் சொல்ல ...
முயன்று..முயன்று...மெதுவாய்..
ஜன்னல் திறக்கிறேன்...!

காத்திருந்த...காதலியாய்....
கட்டியணைக்கிறது...
நிலவின்...கிரகணங்கள்......
என் நிலை புரிந்தது போல...
மெல்ல சிரிக்கிறாள்... நிலா மகள்!
நடுநிசி நிசப்தத்தின் அடாவடியில்...
ஒரு ராட்சசனாய்..எழுந்து நின்று...
சமாதி நிலைக்குள்
எனைத்தள்ளி...
சப்தமாய் சிரிக்கிறது...
நான் பகிர நினைக்கும்...
மெளனம்!

கூர் மழுங்கிய ஆயுதம்தான் வார்த்தைகளும் இன்ன பிற விசயங்களும். எப்போதும் நாம் நினைப்பது ஒன்று வெளிப்படுத்துவது ஒன்று....மனிதர்கள் புரிந்து கொள்வது ஒன்று...!இப்படியாக வெளிப்பட்ட அல்லது வெளிப்படுத்த நினைக்கும் எல்லாமே...முழுதுமாய் வெளிப்படுவதே இல்லை.

ஓராயிரம் கருத்துக்களும் தத்துவங்களும், இருந்தாலும் ஒன்று கூட இதுவரை சொல்ல வந்ததை வெளிப்படையாக வெளிப்படுத்தியிருக்குமா? என்பது சந்தேகமே...புரிதல் என்பது முழுக்க முழுக்க பார்வையாளனின் மனோபாவம் பொறுத்த ஒரு விசயமே அன்றி வேறு ஒன்றுமே இல்லை. நமக்குள்ளேயே இருக்கிற அந்த புரிதலை வெளிக் கொணர நெம்பு கோலாய் வார்தைகள் சில நேரம் இருக்கும்...! ஏதோ ஒரு மனிதரோ, ஒரு பாடலோ, ஒரு இசையோ, ஒரு தத்துவமோ ஒரு கேள்வியோ, ஒரு நிகழ்வோ, ஒரு சூழலோ... நம்மைப் பிடித்துத் தர தரவென்று இழுத்துச் சென்று ஆழ்மனதில் போட்டு இதோ...பார்...இது தான் நீ என்று ஒரு வெறுமையைக் காண்பிக்கும்....!

அப்படிப்பட்ட ஒரு வெறுமையை ஓவியத்தில் சொல்ல நினைத்து, வார்த்தைகளுக்குள் முயன்று...போராடி போராடி கடைசில் தான் தோற்று...அவன் கண்ட வெறுமையே அவனை ஜெயித்து விடுகிறது...! அந்த ஜெயிப்பில் வென்றது வெறுமையாயினும்....அதன் ஜீவரசத்தை முழுதாய் அனுபவித்து தனக்குள்ளேயே...தேக்கி வைத்து....பிடிபட்ட உண்மையுடன் மெளனமாய் நகரப்போவது என்னவோ அவன் தான்....!

பசியாறி...பசிமாறி.... நிறைவாய்.... நிறைவுக்குள் போன பின்....சொல்லவும் கேட்கவும் ஆள் இல்லாத தருணங்களில் எதைச் சொல்ல...யாரிடம் சொல்ல....?

இனித்துக் கொண்டே இருக்கிறது...சுவைமாறா..ஒரு நெடும் இன்பம் நெஞ்சுக்குள்.....! நீங்களே உங்களுக்குள் தேடித் தேடி .... நீங்களே பருகுங்கள்..... நானும் எத்தனை முறைதான் தவறான ஓவியத்தையே உங்களுக்கு காண்பிப்பது....!


தேவா. S