தம்பியுடையான்....!

தம்பிங்க பொறந்தப்ப எனக்கு ஆறு வயசு இருக்கும். காலையில எழுந்தப்ப உங்களுக்குத் தம்பி பாப்பா பொறந்து இருக்குன்னு எதிர்வீட்டு வைதேகி அக்கா சொன்னாங்க. அம்மா, அப்பா ரெண்டு பேரும் இல்லாம நானும் அக்காவும் படுத்து இருந்து இருக்கோம் துணைக்கு வைதேகி அக்கா இருந்து இருக்காங்க. ஒரு ஏழு மணி போல இருக்கும் அப்பா வந்தாங்க...டேய் உனக்குத் தம்பி பொறந்து இருக்காண்டான்னு சொன்னப்ப...எனக்கும் அக்காவுக்கும் ரொம்ப சந்தோசமாயிடுச்சு...! கடையில இருந்து அப்பா டீ வாங்கிட்டு வந்து கொடுத்தாங்க.. குடிச்சுட்டு...கிளம்பி.. நடக்குற தூரத்துல இருந்த கவர்மெண்ட் ஹாஸ்பிட்டலுக்கு  போனோம்.

வெள்ளை  பெயிண்ட்ல சுவர சுத்தி பச்சை கலர் பார்டர் அடிச்சு அது மேல சிவப்பு கலர்ல பார்டர் கொடுத்து ஆஸ்பத்திரி ஒரு மாதிரியா மிரட்சியாத்தான் இருக்கும் அப்போ எல்லாம். உள்ள நுழையும் போதே அடிக்கிற மருந்து வாசனைகளை எல்லாம் கடந்து உள்ள போகும் போதே வேற ஏதோ ஒரு உலகத்துக்குள்ள வந்து இருக்க மாதிரி தோணும். அதுவும் எனக்கு ஆஸ்பத்திரில இருக்க டாக்டர்ஸ விட நர்சுங்க, கம்பவுன்டர்கள கண்டா ரொம்பவே பயம்.  அதட்டிக்கிட்டு ஒரு  மாதிரி மிரட்டலாவே பேசுவாங்க எப்பவுமே..! நான் அந்த ஆஸ்பத்திரிக்கு இதுக்கு முன்னால ரெண்டு வாட்டி போயி இருக்கேன்னு நினைக்கிறேன். 

ரெண்டு வாட்டியும் அம்மாதான் மல்லுக்கட்டி அப்பா கூட சைக்கிள்ள அனுப்பி வச்சாங்க. வைத்துல பூச்சி இருக்குடா தம்பி ஆஸ்பத்திரிக்கு போனா சிரப்பு கொடுப்பாங்கன்னு, சிரப்பு ரொம்ப இனிப்பா இருக்கும்டான்னு அதை சாப்டா குண்டா ஆகலாம்னு அம்மா சொன்னத நம்பி நான் ஆஸ்பத்திரிக்குப் போனா அங்க இருந்த டாக்டர் கை நிறைய த/அ மாத்திரையையும் கொடுத்து அதையும் சாப்ட சொன்னாங்க. எனக்கு அடுத்தாப்ல வந்தவருக்கும் அதே த/அ மாத்திரைதான் கொடுத்தாரு டாக்டர் ஆனா அவருக்கு காது வலின்னு சொன்ன மாதிரி எனக்கு கேட்டுச்சு.  அப்போ எல்லாம் அம்புட்டு யோசிக்கறது இல்லை...என்னங்க டாக்டருக்கு தெரியாததையா நாம யோசிச்சுப்புட போறோம்...

ஆக்சுவலா பாத்தீங்கன்னா, வெள்ளை கலர், மஞ்சக் கலர், ரோஸ் கலர். இந்த மூணு வகையான மாத்திரைகளையும் ஒரு ட்ரம்மு நிறைய ஒரு மாதிரி கருஞ்சிவப்புக் கலர்ல இருக்க ஒரு சிரப்பையும் வச்சுக்கிட்டுதான் மொத்த ஆஸ்பத்திரியோட புற நோயாளிகளையும் சமாளிப்பாய்ங்க.. அடிகிடி பட்டு வந்தா இருக்கவே இருகு டிங்சர் ஆஃப் அயோடினும் பஞ்சும், பேண்டேஜும். அந்த ஒத்த ஆஸ்பத்திரியில ஊரு சனமே வந்து மருத்துவம் பாத்துக்கிட்டு அது சரியாவும் போயிரும்னா பாத்துகோங்களேன்..! இப்ப மாதிரியா அப்ப எல்லாம்...உடம்பு சரியா இல்லேன்னா சரியாப் போறதுக்கு சரியா மருந்து கொடுத்த காலம் அது. மருத்துவம் மருத்துவமா இருந்த நேரம். இப்போ மருத்துவம் வியாபாரமா போச்சுன்றது பத்தி இன்னொருக்கா பேசையில பேசுவோம்...

இப்போ தம்பிய பாக்க போலாம் வாங்க...

அப்பா கைய புடிச்சுக்கிட்டு ரொம்ப ஆர்வமா அம்மா இருந்த அறைக்குள்ள நுழைஞ்சோம். பெரிய அறைதான் அதுன்னு வச்சுகோங்களேன். நான் அம்மா கிட்ட படுத்து இருந்த தம்பிய போய் ஆசையா அந்த குட்டியோட பிஞ்சுக் கையில என் கைய வைச்சேன்... டபக்குன்னு புடிச்சுக்கிட்டான்...கொஞ்சம் தடிசாவே இருந்தான். என் தம்பி எனக்கு துணை அப்டீன்னு நான் நினைச்சு சந்தோசப்பட நிறையவே காரணம் இருக்கு.

எங்க ஊர்ல பட்டாணி ராவுத்தர்னு ஒருத்தர் இருந்தாரு அவருக்கு அஞ்சோ ஆறோ பசங்க...பகுருதீன் கிட்ட சண்டை போட்டா முஜிப்பு வருவான் ஏன்டா எங்க அண்ணன அடிச்சேன்னு..., முஜிப்பு கிட்ட தகராறுன்னா அவன் தம்பி கலந்தர் வருவான்...கலர்ந்தர் கிட்ட எதித்து பேசினோம்னா நஜீர் வருவான்... இப்டி மொத்தமா அண்ணன அடிச்சா தம்பி, தம்பிய அடிச்சா அண்ணேன்னு மாத்தி மாத்தி வருவாய்ங்க. பெரும்பாலுமே யார்ட்டயாச்சும் சண்டை போட்டா, அவன், அவன் நான் என் அண்ணன கூட்டிட்டு வருவேன் தம்பிய கூட்டிட்டு வருவேன்னுதான் சொல்லுவாய்ங்க எல்லா பயலுகளும், நான் மட்டுந்தான் எங்க அப்பாவ கூட்டிட்டு வருவேன்னு சொல்லுவேன்...

எங்க அப்பாவே ஒத்தப் பொறந்தாரு. அஞ்சு அக்கா தங்கச்சிக்கும் நடுவுல நாலாவதா பொறந்தவரு. நான் ஒத்தப் பொறந்தவனா இருக்கதால எல்லாத்துக்கும் யோசிச்சு யோசிச்சுதாண்டா காலை எடுத்து வைப்பேன். தனியா வளர்ந்தாலே கொஞ்சம் பயத்தோடதான் வாழ்க்கைய எதிர் கொள்ளணும்ன்னு அப்பா அடிக்கடி எங்கிட்ட சொல்லுவாங்க. எங்க அப்பத்தா கூட சுப்பையா ஒத்த பொறந்தவன் அவனை யாரும் எதுவும் சொல்லாதீங்கன்னு அடிக்கடி சொந்தக்காரங்க கிட்ட எல்லாம் சொல்றத கேட்டு இருக்கேன். எங்க அத்தைங்க எல்லாம் கூட ஒத்தப் பொறந்தவன்ப்பா ஒங்க அப்பன்...பதவுசதான் பேசணும் அவன்ங்கிட்டன்னு நான் காலேஜ் படிக்கிற வரைக்கும் என்கிட்ட சொல்லி இருக்காங்க...

அதனாலேயே அப்பாவுக்கு என்னைய ஒத்தப் பொறந்தவனா விட மனசு இல்ல போல இருக்கு. தம்பிய கைய பிடிச்சிக்கிட்டு ஆசையா அவன பாத்துட்டு இருந்தேன் கொளுக் கொளுக்னு எந்தம்பிய பாத்து  எப்படா தம்பி பெரியாளா வருவா...? எந்தம்பி வருவாண்டா என்னைய அடிச்சான்னு நானும் சொல்வேன்லன்னு சொல்லிப் பாத்துக்கிட்டு இருக்கையில எங்க அம்மாவுக்கு அந்தாண்ட சைட்ல இருந்து இன்னொரு அழுகைச் சத்தம் கேட்டுச்சு...அட.. என்னாட இவன் இங்கிட்டு கிடக்குறான் அங்கிட்டு இருந்து சத்தம் வருதுன்னு எட்டிப் பாத்தா.. அங்கிட்டு ஒருத்தன் அழுதுக்கிட்டு இருக்கான்.. அட என்னங்கடா இதுன்னு அப்பாவ நிமிந்து பாத்தேன்...

உனக்கு ரெண்டு தம்பிங்கடா.. அப்பா சந்தோசமா சொன்னாங்க. நானும் அக்காவும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் சந்தோசமா பாத்துக்கிட்டோம். புது வரவு அவ்ளோ சந்தோசமா இருந்துச்சு. ரெண்டு பேரையும் எப்படா வீட்டுக்கு கூட்டிட்டுப் போவோம்,  எந்தம்பிங்க எப்படா வளர்வாங்கன்னு ஒரே ஆசை எனக்கு...

எனக்கு ரஜினி ரொம்ப பிடிக்கும். மூன்று முகம் படத்துல அருண் கேரக்டர்ல இருக்க ரஜினிய வில்லன் கோஷ்டி அடிச்சுட்டு இருக்கப்ப ஜான் கேரக்டர்ல இருக்க ரஜினி தம்பி புடி அப்டீன்னு சொல்லி ஒரு கட்டைய தூக்கிப் போட்டு ஹெல்ப் பண்ணுவாங்க. அடிக்கடி நான் மூன்று முகம் ரஜினி மாதிரி என்னைய என் தம்பிங்க ரெண்டு பேரையும் நினைச்சுப் பாத்துப்பேன். முதல்ல நான் கையத் தொட்ட தம்பி நல்லா புஷ்டியா இருப்பான். அம்மா இவனுக்கு பால் கொடுத்துட்டு, அடுத்தவனுக்கு பால் கொடுக்கறதா நினைச்சு சில நேரம் பை மிஸ்டேக்கா  இவனுக்கே மறுபடி கொடுத்துடுவாங்க அதையும் இவன் குடிச்சுடுவான். நாங்க இருந்த ஊர்ல பெரமையான்னு காவல் தெய்வம் இருக்கு. அத வேண்டிகிட்டு புஷ்டியா இருந்த தம்பிக்கு பிரேம் குமார்னு வச்சோம். கொஞ்சம் ஈசியா இருந்த தம்பிக்கு ராம்குமார்னு வச்சோம். ராம் பிறந்து கொஞ்சம் வினாடிகள்ள பிரேம் பொறந்ததா சொல்லுவாங்க...

எங்க வீட்ல இருக்க எல்லோரும் அவனுகள அடையாளம் கண்டு பிடிச்சுடுவோம் வெளில இருக்க ஆளுங்களுக்கு கொஞ்சம் இல்ல நல்லாவே கஷ்டம். நான் அவனுக தூங்கும் போது தொட்டி பிடிச்சு ஆட்டி இருக்கேன். அக்காவும் நானும் தம்பிங்க ரெண்டு பேரையும் அம்மா சமைக்கும் போது தூக்கி வச்சு இருந்து இருக்கோம். அக்கா என்னோட ஒரு வயசு கூட, சோ.. அக்கா.. அக்கான்ற ஒரு தூரம் இல்லாம ப்ரண்ட் மாதிரிதான் இருப்போம்.  ரெண்டு பேரும் எனக்காகவே பொறந்தவனுங்கன்னு அம்மாவும் அப்பாவும் அடிக்கடி சொல்லுவாங்க...

நான் இல்லாதப்ப தம்பிங்ககிட்ட,  டேய்....அவனுக்காகத்தாண்டா உங்கள் பெத்தேன்னு அடிக்கடி அப்பா சொல்லுவாங்களாம். என்கிட்ட தம்பிங்க ரெண்டு பேரையும் அனுசரிச்சு நல்ல படியா பாத்துக்கணும்பா நீன்னு சொல்லுவாங்க...

அப்பா இறக்கறதுக்கு ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி கூட.. தேவா. தம்பிங்க  ரெண்டு பேரும் உன் பிள்ளைங்க மாதிரி, கூட கொறச்சு இருந்தாலும் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போகனும்னு சொன்னது இப்பவும் காதுல கேட்டுகிட்டே இருக்கு...

அப்பா இறந்து 83 நாள் ஆச்சு.. இதோ அப்பா  இல்லாம என் தம்பிங்க ரெண்டு பேரும் 32வது பிறந்த நாள வலியோட எதிர் கொண்டுட்டு இருக்காங்க.  காலையில ராம்க்கு கால் பண்ணி விஷ் பண்ணீனேன்.. அடப் போண்ணே...அதையெல்லாம் மறந்துட்டேன், கலெக்டர் ஆபிசுல இருக்கேன் புது ரேசன் கார்டு வாங்க வந்தேன்னு விரக்தியா சொன்னான்....அப்புறம் பிரேம்க்கு போன் பண்ணினேன்...அம்மா கூட இருக்கேன் அண்ணே...பொறந்த நாள் கிடக்கு பொறந்த நாள்னு சொல்லிட்டு அம்மகிட்ட போன குடுத்துட்டான்...

அம்மாகிட்ட பேச முடியாம பேசினேன்.. அம்மா தம்பிங்களுக்குப் பொறந்த நாளும்மா...ஆசிர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா....நீங்கதான்மா அப்பா.. நீங்கதான்மா அம்மா..தம்பிங்க பாவம்மா... இந்த நேரம் அப்பா இருந்தா எனக்கு போன் பண்ணி சொல்லி இருப்பாரும்மா.....டேய் தம்பிங்களுக்குப் பிறந்த நாள் இன்னிக்கு நீ பேசினியாடான்னு கேட்டு இருப்பாரும்மா...ன்னு சொல்லி முடிக்கும்  முன்னாடி அம்மா அழுதுட்டங்க...

14.08.2013 இன்னிக்கு இரண்டு பேரையும் கட்டிப் பிடிச்சு மானசீகமா வாழ்த்திட்டேன்......நூறு வயசுக்கு தீர்க்காயுசா செல்வ செழிப்போட அவனுங்க இருக்கணும்னு....

நாந்தானுங்களே இப்ப அப்பா கூட.....

தேவா சுப்பையா...