தேடல்....13.12.2010!

சில நாட்களாக ஆழமாக மனதிலே ஓடிக் கொண்டிருக்கும் விசயம் படைப்பு. எது படைப்பு? யார் படைக்கிறார். எல்லா துறைகளும் பயனாளர்கள் உண்டு நுட்ப அறிவியலார் உண்டு....ஆராய்ச்சி செய்து கண்டு பிடிக்கும் பொது அறிவியலார் உண்டு. ஒரு விசயத்தை உள்வாங்கி தாக்கத்தை வெளிப்படித்தும் உணர்வியலாரும் உண்டு.. ஆனால்....

எங்கே ஒளிந்திருக்கிறான் ஒரு படைப்பாளி?

நம்மைச் சுற்றி நிகழும் ஓராயிரம் விசயங்களை கிரகித்து எழுதிவிடலாம்...அரசியல், கலை, கல்வி, சமகால சமூக அவலங்கள்.... இன்னும் எவ்வளவோ ஆனால் ஒரு படைப்பு என்பது முற்றிலும் இதற்கு முன் இருந்தவைகளோடு ஒத்துப் போகாததாகவும் புதுமையான உணர்வுகளைக் கொடுப்பதாகவும் இருக்கிறது. படைப்புகள் எல்லாமே பழக்கப்பட்ட புலன் அறிவுகளுக்கு எப்போதும் எதிராகவே அல்லது புரிந்து கொள்ளப்படுவதற்கு ஏதுவாகவோ இருப்பது இல்லை.

முதன் முதலாய் மூளைக்குள் ஏறும் எந்த செய்தியும் நமக்குப் பிடிபடுவதில்லை. அது... விளங்கிப் புரிந்து கொள்ளவேண்டியதாகவே இருக்கிறது. பார்க்காத ஒன்றை கேட்காத ஒன்றை விளங்குவதில் அல்லது விளக்குவதில் சிக்கல் ஏற்பட்டு போகிறது. இந்த சிக்கலில் பெரும்பாலும் மாட்டிக் கொண்டு தவிப்பது கடவுள் என்ற பதம். இங்கே சொல்லப்படும் கடவுள்கள் எல்லாம் பகுத்தறிவுகளாலும் பல்வேறு சித்தாந்தங்களாலும் பந்தாடப்பட்டுக் கொண்டுதானிருக்கின்றன். அப்படிப் பந்தாடப்படுவதற்கு காரணமும் இருக்கிறது....

கடவுள் என்று இல்லை, உணர்வு பூர்வமான எந்த விசயமும் எழுத்திலோ, உருவத்திலோ கொண்டு வர முயற்சி செய்வது கத்தி மேல் நடக்கும் ஒரு செயலைப் போன்றது. கடவுளை காட்டு அல்லது தெளிவு படுத்து என்று சொல்லும் எவராலும் காமத்தின் உச்சத்தையோ அல்லது அல்லது பசி எப்படி இருக்கும் என்றோ இன்னபிற வேறு தனிப்பட்ட உணர்வு சம்பந்தப்பட்ட விசயங்களையோ வரையறை செய்யவே முடியாது.

வேண்டுமென்றால் அது இப்படி இருக்கும் அப்படி இருக்கும் என்று உவமைதான் கொடுக்க முடியுமே அன்றி பசி என்பதின் உருவத்தையும் அதை ஒருவன் எப்படி உணர்ந்தான் என்பதையும் படமாய் எழுத்தாய் சொல்ல முடியாது. இப்போது பசி என்று உங்களுக்கு சொல்லப்படும் போது மிகைப்பட்ட பேர்கள் அதை உணர்ந்து இருப்பதால் அதை ஓ..... இது மாதிரி இந்த நேரத்தில் வயிற்றில் அமிலம் சுரப்பதால் ஏற்படும் நிகழ்வா என்று உணர்கிறீர்கள்.

ஆனால் கடவுள் என்ற பதம் மூளைக்கு எட்டப்படாததாகவே எப்போதும் இருக்கிறது....! அதை உணர்ந்தவர் அதை உணர்ந்தவரிடம் அப்படியாகத்தானே இருந்தது கடவுள் அனுபவம் என்று கேட்டால் அவரும் அப்படியாகத்தான் இருந்தது என்று சொன்னால் இது புரியாத அல்லது உணராத மூன்றாமவருக்கு அவர்கள் இருவரும் பைத்தியக்காரர்கள் பொய்யர்கள் என்றாகிப் போவார்கள் சரிதானே...?

மதவாதிகள் செய்த பெரும் தவறு இது. நெறிப்படுத்த வேண்டுமானால் இவர்கள் மனிதர்களுக்கு நெறிமுறைகளை வகுத்தளித்ததோடு நின்றிருக்கலாம் மாறாக அதை மனிதர்கள் பின்பற்ற வேண்டுமென்று இவர்களை எல்லாம் கடவுள் பெயரைச் சொல்லி பயமுறுத்தி வைத்தது மகா அயோக்கியத்தனம். இப்படி பயமுறுத்தும் பொருளாகவே கடவுள் இருந்து விட்டதால்.. அதை மனிதன் ஆராய்ந்து கேள்விகள் கேட்டு அந்த பொய்யை உடைத்துக் கொண்டும் உடைப்பதிலேயும் மும்முரமாயிருக்கிறான்.

இது ஒரு பக்கம் என்றால் மறுபக்கம் கற்பனை கடவுளர்களுக்கு ஒராயிரம் வணக்கங்கள் செய்ய பெரும் கூட்டமும் இருக்கிறது. வணக்கங்கள் செய்வது கூட அனுமதித்து விட்டுப் போகலாம் ஆனால் அந்த வணக்கத்தின் பேரால் மதம், தனித்தனி கடவுள், சாதி, மதம், பூஜை, பரிகாரம், சாமியார், மந்திரவாதி என்று அபத்தமாய் போய்க் கொண்டிருக்கிறான் பக்திமார்ககத்தில் உள்ள மனிதன்..........!

இதனால் யாருக்கு சுமையோ இல்லையோ.......ஆனால் பவித்ரமான பரிசுத்த சத்திய இறை என்னும் பொருளற்ற பொருள், அன்பு ரூபம் எல்லாமான பெருஞ்சக்தி மிகச்சிலராலேயெ கண்டு கொள்ளப்பட்டு விளக்கங்கள் கொடுக்க இயலாமல் இரகசியமாய் போய்விட்டது.

இயல்புகள் எல்லாம் வழமையில் இல்லாமல் போனதால் இயல்பாய் இருக்கும் மனிதர்கள் அதியசமாய்த்தான் பார்க்கப்படுகிறார்கள். என்னைக் கேட்டார் ஒரு நண்பர்......கடவுளை எப்படி உணர்வது...இவ்வளவு பேசுகிறாயே.. என்னிடம் எடுத்து உணர வைக்க முடியுமா? என்று பொட்டில் அடித்தது போல கேட்ட நண்பர்.....பல புத்கங்களைப் படித்தவர் அறிவியல் அறிவில் கில்லாடி, நவீன செய்திகளால் தன்னை நிறைத்து வைத்திருக்கும் ஒரு மிகப்பெரிய அறிவாளி, சித்தாந்தகளை எல்லாம் கரைத்துக் குடித்த சிந்தனைவாதி........நான் ஒரு சிறு குழந்தைதான் அவரின் அறிவுக்கு முன்னால்............

இந்த கேள்விக்கு எப்படி பதில்சொல்வது என்று யோசிக்கமல் நான் சொன்னேன் கண்டிப்பாய் முடியும் அண்ணா என்று சொல்லிவிட்டு ஆனால் என்னிடமிருந்து வரும் ஒரே ஒரு நிபந்தனையை நீங்கள் ஏற்கவேண்டுமென்று ஒரு வேண்டுகோளையும் வைத்தேன். கடவுளை உணரவைக்க முடியுமென்று சொன்னதை கேட்ட அவர் சிலிர்த்து எழுந்து அவரின் மூளையை உலுக்கிவிட்டு.. என்னைப் பார்த்து கேட்டார்..என்ன ? என்ன? உன் நிபந்தனை என்று சற்று கோபமாகவே கேட்டார்.

இந்த இடத்தில் ஒரு விசயத்தை இடைச்சொருகலாய் சொல்லிவிடுகிறேன்......

அறிவாளிகள் எப்போதும் கோபம் கொள்கிறார்கள் ஏனென்றால் அவர்கள் அறிந்து வைத்திருப்பது அவர்களுக்கு பொக்கிஷம் என்று நினைக்கிறார்கள் அதனாலேயே ஒரு கோபமும் எனக்கு கீழ்தான் நீ என்ற மமதையும் வந்து விடுகிறது. ஆனால் புத்திசாலிகள் அமைதியாயிருக்கிறார்கள் ஏனென்றால் அவர்களுக்குத் தெரியும் கற்றதெல்லாம் குப்பை என்று.... சரி இப்போது சூழ் நிலைக்குள் மீண்டும் வாருங்கள்.........

என்னை கடவுளை உணரவை அவர் அதட்டினார்.........! நான் பொறுமையாக சொன்னேன் அண்ணா.. முதலில் என் வேண்டுகோள்....என்னவென்றால்........நீங்கள் கற்றறிந்த எல்லாம் இந்த கணமே மறந்து விடுங்கள். என்னிடம் எந்த சித்தாந்தமோ வாதமோ உதாரணமோ காட்டக் கூடாது. அதாவது உங்கள் தலையில் இருக்கும் லைப்ரரியை ஒன்று எரித்து விடுங்கள் இல்லை உங்களை விட்டு தூர வைத்துவிட்டு வாருங்கள் என்று சொன்னேன்...........!

அவர் திடுக்கிட்டார்.......ஆனால் அதுதான் உண்மை... பல கருத்துக்களோடு இருப்பவருக்கு எப்படி உணரவைப்பது? நீங்கள் நீங்களாய் இருந்தால் அந்த நொடியில் கடவுள் உங்களுக்குள் பிரசன்னமாவதை யாரலும் தடுக்க முடியாது. கடவுள் எங்கோ இல்லை..உங்கள் தத்துவங்களும் கருத்துக்களும் மதமும், கோட்பாடுகளும் அவரை அழுத்திப் பிடித்து கீழே வைத்திருக்கின்றன. அவற்றை எல்லாம் தள்ளிவிட்ட பிறகு மிச்சமிருப்பது எதுவோ அதுவே கடவுள். இதை ஆன்மீகத்தில் நேதி.. நேதி நேதி என்று சொல்வார்கள். இதுவல்ல, அதுவல்ல. அதுவுமில்ல என்று எல்லாம் புறம் தள்ளி மிச்சமிருப்பதுதான் கடவுள்.

ஒரு புதிய எழுத்தை படைப்பவனும், ஓவியம் வரைபவனும், சினிமா எடுப்பவனும், புதிதாய் செய்யும் எல்லா அறிவும் நேரிடையாக அவனது கற்பனையில் இருந்து வருகிறது. கற்பனையின் மூலம் சூட்சுமம், சூட்சுமத்தின் மூலம் ஆதி, ஆதியின் மூலம் அனாதி ஆனாதியின் பெயர்...........கடவுள்.

இப்போ சொல்லுங்க ….படைப்பாளி என்பவன் மதிக்கப்பட வேண்டியவனா இல்லையா...?

அதிகம் பேசி விட்டேன். வாசித்து விட்டு.........இதையும் மறந்து விட்டு மெளனியுங்கள்...உங்களிடமும் கடவுள் பிரசன்னமாவார் என்பது நிதர்சனம்.!

அப்போ வர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ட்ட்ட்டா!

தேவா. S