Skip to main content

பிம்பம்....!



















சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை
உன்னிடமும் என்னிடமும்
கொட்டி இறைத்தாயிற்று
நம் காதலை...
உலக விருப்பங்களாய்!

எனக்கு பிடித்ததெல்லாம்
நீ சொன்னாய்...
உனக்கு பிடித்ததெல்லாம்
நான் சொன்னேன்...
பரிமாற முடியாமல் நீ சுற்றிப்
பரவவிட்ட காதலை
பற்றிக் கொள்ள முடியாமல்
பரவிக் கிடகிறேன்
நிலவின் வெளிச்சம் போல....

தொடுவது போலத்தான் வருகிறாய்..
நானும் தொட்டு விடுவாய் ....
என்றுதான் நினைக்கிறேன்...
படாமல் தொடும் காற்றைப் போல
ஸ்பரிசமாய் பரவிவிட்டு....
அருவமாய் மறைந்து போகிறாய்...!

அடிக்கடி பேசிக் கொள்கிறோம்...
ஏதோ கேட்கிறாய்...
நானும் ஏதோ சொல்கிறேன்...
ஒவ்வொரு முறையும்...
காத்திருப்பதை காட்டிக் கொடுக்காமல்
மெளனித்து நிற்கிற ஒன்றைத்தானே
உலகம் காதல் என்கிறது....!

இடமாய் நீ தலை அசைக்கும் போது
வலமாய் நான் நகர்கிறேன்....
நீ வலமாய் தலையசைக்கும் போது
நான் இடமாய் நகர்கிறேன்...
ஆமாம் பல கருத்துக்களின்
இசைவுகளில் நீ இடம் என்றால்
நான் வலம்...
நீ வலம் என்றால்...
நான் இடம்...
ஈர்ப்பின் விதிகள் புரியாததா என்ன?
அது எப்போதும் எதிர்தானே.....?

என் கூட்டம் உனக்கு பிடிக்காது...
எனக்கோ உன் தனிமை பிடிக்காது....
கூட்டத்தை விட்டு நானும்
தனிமையை விட்டு நீயும்...
வரும் பொழுதுகளில்
நம்மை சேர்க்கும் பொருள்...
எதுவாயிருக்கும்....?

நீ சொல்லி நான் கேட்கப் போகும்
கவிதையா? இல்லை
சலனமின்றி உன்னோடு நான் சீரான
இடைவெளியில் நிசப்தத்தை
பரவவிட்டு நடக்கும் ஒரு....
நீண்ட நடையா? இல்லை
மெளனம் உடைத்து...
நம்மை ஆட்கொள்ளப் போகும்
காதலா?

அது கடற்கரையா...?
இல்லை அதிகாலை ஆளில்லா
சாலைகளின் ஓரமா?
நெரிசல் நிறைந்த கடைத் தெருவா?
எதோ ஒரு மொட்டை மாடியா?
மழை பெய்து முடித்த மாலையா?
இல்லை ...
உணவருந்தி முடித்த ஒரு முன்னிரவா?

கற்பனைகளை கரைத்து
ஒரு ஓவியமாய் வரைந்து பார்க்கிறேன்...
வர்ணங்களின் கூட்டு கொடுத்த
தொகுப்பு அழகா? அழகற்றதா...
விவாதத்திற்கு அப்பாற்பட்டு...
அசாத்தியமாய் மறைந்து கிடக்கும்
உன் அழகைப் போல.....
கடைசியில் என்னைத்தான்..
கலைத்துப் போடுகிறது...
சாயங்களில் ஊடுருவியிருக்கும்
ஒரு ஊமை ஓவியம்..!

காத்திருப்போம்....
ஒரு புத்தகத்தின் வரிகளூடே
ஊடுருவிப் படர்ந்து....
நாம் தொலையும் ஒரு அற்புத கணத்தின்
அனுபவங்கள் கொடுக்கும்
சிலிர்ப்பைப் போல...
புரியாமலேயே கிடக்கட்டும் காதல்....!

சொல்லாமல் கொள்ளாமல்..
பிம்பமாய் பிரதிபலிக்கும்..
உணர்வுகளை காதல் என்ற
வார்த்தைக்குள் போட்டு
பூட்டாமல்.. பிம்பங்களாய்
உன்னை நானும் என்னை
நீயும் பிரதிபலித்தேதான்...
போனால் தவறா என்ன?


தேவா. S

Comments

ஒருவருக்கொருவர் பிம்பமாய் இருந்தாலே... அது காதலின் பிரதிபலிப்பு தானே..!! :-))
//அதிகாலை ஆளில்லா
சாலைகளின் ஓரமா?
நெரிசல் நிறைந்த கடைத் தெருவா?
எதோ ஒரு மொட்டை மாடியா?
மழை பெய்து முடித்த மாலையா?
இல்லை ...
உணவருந்தி முடித்த ஒரு முன்னிரவா?//

நான் விரும்பும் வித்தியாசமான ரசனைகள் :)

நடுநிசி நாய்கள் - வீராவின் பக்கங்கள்
க ரா said…
I LIKE THIS ONE NA.. EPADI IRUKINGA :)
Chitra said…
காத்திருப்போம்....
ஒரு புத்தகத்தின் வரிகளூடே
ஊடுருவிப் படர்ந்து....
நாம் தொலையும் ஒரு அற்புத கணத்தின்
அனுபவங்கள் கொடுக்கும்
சிலிர்ப்பைப் போல...
புரியாமலேயே கிடக்கட்டும் காதல்....!


.... Simply Superb! ரொம்ப நாட்கள் கழித்து, கவிதை பக்கம் வந்து இருக்கீங்க.... அருமையாக வந்து இருக்கிறது.
வினோ said…
காதலை காதலித்திருக்கிரீர்கள்.... :)
//ஒரு புத்தகத்தின் வரிகளூடே
ஊடுருவிப் படர்ந்து....
நாம் தொலையும் ஒரு அற்புத கணத்தின்
அனுபவங்கள் கொடுக்கும்
சிலிர்ப்பைப் போல...
புரியாமலேயே கிடக்கட்டும் காதல்....!//

ரொம்ப ரசிச்ச வரிகள்..
காதல் கவிதைகள் எத்தனை முறை படித்தாலும் அலுப்பதில்லை! காதலைப் போல!!

உங்கள் கவிதையும் காதல் உணர்வை தூண்டச் செய்கிறது!!
ரசித்தேன்!
VELU.G said…
//சொல்லாமல் கொள்ளாமல்..
பிம்பமாய் பிரதிபலிக்கும்..
உணர்வுகளை காதல் என்ற
வார்த்தைக்குள் போட்டு
பூட்டாமல்.. பிம்பங்களாய்
உன்னை நானும் என்னை
நீயும் பிரதிபலித்தேதான்...
போனால் தவறா என்ன?
//

அற்புதமான வரிகள்

உணர்வுகளை வார்த்தைகளுக்குள் அடக்குவதால் நிறைய பிரச்சனைகள்

very nice
//தொடுவது போலத்தான் வருகிறாய்..
நானும் தொட்டு விடுவாய் ....
என்றுதான் நினைக்கிறேன்...//

அணைப்பாய் என நான் தவியாய் தவித்தேன் ,
இருந்தும் வெளியில் பொய்யாய் முறைத்தேன் !!

( இந்த வரிகள் நியாபகம் வருது அண்ணா )

கவிதை புரிந்ததுடன் காதலுடன் இருக்கிறது ..

Popular posts from this blog

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்.....!

ஒரு அடைமழை நாளில் அதன் சாரலை வாங்கிக் கொண்டு வாசலோரம் அமர்ந்திருக்கையில் கிடக்கும் சுகமொன்றை நீ பிறந்த அன்று உணர்ந்தேன் என் மகளே...! கனவுகளோடு வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவனின் மடியில் வந்து விழுந்த கவிதையொன்று என் கண் முன்னே வளர்ந்து நின்று அன்பினால் என்னை ஆளும் விந்தையொன்றை காலம் எனக்கு சமைத்துக் கொடுத்ததடி பெண்ணே உன் வடிவில்..! உன் செல்லக் கோபங்களும், தொடர்ச்சியான கேள்விகளும், ஆளுமையான அதிகாரமும் தீர்ந்தே போகாத நேசமும் என்று இறவனின் கரங்கள் நேரடியாய் என்னை ஆசிர்வதிக்கும் அலாதி சுகத்தை நீதானடி எனக்கு எப்போதும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்... ஜடை பின்னுமளவிற்கு உனக்கு முடி வளர்ந்திருந்த தினமொன்றில் நீ கவிதையாய் தலை துவட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த கன்னிக்காட்சியை என் விழிகள் விரிய பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்....உன்னை இழுத்து அணைத்து உச்சி முகர்ந்து உனக்கான முதல் ஜடையை ஆசையாய் நான் பின்னிப் பார்க்கையில் ஆசையாய் தாயொருத்தி முதன் முதலாய் தன் குழந்தைக்கு முலை பொறுத்தி பாலூட்டும் சுகமொன்றை உணர்ந்தேன் என் மகளே...! உன் பிஞ்சு விரல்களில் நான் நகம் நறுக்கும் தருணங்களில் எல்

குணா....!

இந்தப் படம் வந்த 1992ல் எனக்கு பைத்தியக்காரத்தனமான படமாகத் தோன்றியது. முழுப்படமும் அபத்தமாய் தெரிந்தது. குணாவுக்கும் அபிராமிக்குமான காதல் காட்சிகள் மட்டும் கொஞ்சம் சலிப்பில்லாமல் தோன்றியது. மற்றபடி சுத்தமாய் பிடிக்காத ஒரு திரைப்படமாய்த்தான் குணா எனக்கு இருந்தது. காலங்கள் கடந்து இங்கும் அங்கும் பயணித்து ஏதேதோ காரியங்கள் அழிந்துபோய் காரணங்களை பிடித்துத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு உன்மத்த நிலை ஓய்ந்து போய் குணாவை இப்போது பார்க்கும் பொழுதுதான் புரிகிறது ஜீனியஸ் என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் என்னவென்று. கமல்ஹாசன் என்னும் நடிகனுக்குள் இருக்கும் தேடல்தான் நிஜமான ஆன்மீகமாய் இருக்க முடியும் ஆனால் அதை கமல் ஆன்மீகம் என்று ஒத்துக் கொள்ளமாட்டார். ஆன்மீகம் என்ற பதம் இப்போது எங்கெங்கோ யார் யாருக்கோ வெவ்வேறு காரணங்களுக்காகப் பயன்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தக் காலச்சூழலில் எனக்கும் கூட இந்த ஆன்மீகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாடு கொஞ்சம் குமட்டிக் கொண்டுதான் வருகிறது. தேடலில் இருப்பவர்கள் தேடிக் கொண்டிருப்பவர்கள், இது எதனால், இதன் காரணம் என்ன? எனக்கு இப்படித் தோன்றுகிறதே ஏன்?  இந்த உடலுக்குள் தோன்றும் பல

இரவு...!

இரவுகளின் நீட்சிகள் படம் போல பகலிலும் தொடரும் ஒரு அற்புத அனுபவம் வாய்த்திருக்கிறதா உங்களுக்கு...? ஆமாம் இரவு எப்போதும் அலாதியானது...அதுதான் சத்தியத்தின் முகமும் கூட..வெளிச்சத்தின் மூலம் இருள்....! எல்லா ஒளிகளின் கருவறை. ஆதியில் இருந்தது இருளான சூன்யம்...சுன்யம்னா சலனமற்ற...ஒரு சப்தமில்லா அதுதான் எல்லாவற்றின் கருவறை. எதுவெல்லாம் ஜனிப்பிக்கிறதோ அதுவெல்லாம்...தாய் என்று சொல்வது எல்லாம் பெரும்பாலும் உருவாக்குவதலோடு அரவணைத்தலோடு சேர்ந்துதான் பார்க்கிறோம். பிரபஞ்ச மூலம் தாய். எல்லாவற்றையும் ஜனிப்பித்து, மரணித்து தன்னுள் அடக்கி வியாபித்து நிற்கும் பெருஞ்சக்தி. இந்த மூலத்தின் நிறம் இருளான சப்தமில்ல நிசப்தம். இந்த சாயலைத்தான் நான் இரவுகளில் பார்த்து லயித்துப் போய் அதோடு உறவாடுதல் ஒரு அலாதியான சுகத்தை எனக்கு கொடுத்து இருக்கிறது..உங்களுக்கும் கொடுக்கலாம் கொடுக்காமலும் இருக்கலாம்......அவரவர் மனோநிலை சார்ந்த விடயம் அது. இச்சைகள் தொலைத்த ஞானி போல சப்தங்கள் தொலைத்த இரவுகளை எப்போதும் காதலிக்கிறேன்.நிலவிருந்தால் ஒரு கதை சொல்லும் நிலவற்றிருந்தால் வேறு கதை சொல்லும்..சிரிக்கும் நட்சத்திர கூட்டமோ...தூரத்த