மறந்து போன பயணங்கள்...!

சரியாக எப்போது என்று சொல்லமுடியாத காலம் கடந்த நிலை அது...! என்னாலேயே நான் என்னவாயிருக்கிறேன் என்றும் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. ஆனால் நான் இருந்தேன்..அது எப்படி என்றும் விவரிக்க முடியவில்லை ஆனால் ஒப்பீடு சொல்ல முடியும்.... நகரும் காற்று போல ...சக்தியாய் இருந்தேன்... நெருப்பில் சூடு மறைந்திருப்பது போல.... காற்றில் பறந்து அலையாய் வந்து காதில் விழுகிறதே வார்த்தைகள்..அது போல...! வாசிக்கும் போது ஒரு புரிதல் ஏற்படுகிறதே அது போல... அது போலத்தான் ஆனால் அதுவல்ல.

உடல் விட்டு நான் நகர்ந்து வந்தது புரிந்ததது ஆனால் காலம் எவ்வளவு என்று சொல்லத்தெரியவில்லை அல்லது அது காலமில்லா இடம் அதனால் கணித்துப்பார்க்கவே தோணவில்லை. கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் உடல் சம்பந்தமான நினைவுகள் இருந்தது அதுவும் விட்டுப் போகும் நிலையில் அதாவது கண்ணாடியை மறைத்திருக்கும் பனி இளஞ்சூட்டில் பாதி கலைந்து பாதி நீராய் வடிந்து வெறுமையாக கண்ணாடியை காட்ட எத்தனிக்குமே அதுமாதிரி....கலங்கலாய்.. மங்கலாய் ஏதேதோ நினைவுகள்.உடல் சார்ந்த உறவுகள் எல்லாம் சுற்றி நின்று கலங்கிக் கொண்டிருந்ததும் எனக்குள் ஏதோ நிகழ்ந்து நெஞ்சில் வலி ஏற்பட்டதும் மட்டும் நினைவில் இருந்தது. அதுவும் மறைந்து கொண்டிருந்தது. ஆனால் ஒரு புரிதல் இருந்தது. அந்த புரிதல் ஏற்கெனவே இருந்த உடலின் அனுபவத்தில் இருந்து தேக்கப்பட்டது. பசி என்ற ஒரு உணர்வும், வலி என்ற ஒரு உணர்வும், காமம் என்ற உணர்வும் அந்த தேக்கத்தில் இருந்தது. மற்றபடி அந்த உடல் பற்றியும் உடலால் ஏற்பட்ட உறவுகள் பற்றியும் ஒன்றும் தோன்றவில்லை. அதாவது முன்பே சொன்னது போல வலி இருந்தது....அடி இல்லை..! சந்தோசம் இருந்தது...சந்தோசப்படுத்த ஒன்றும் இல்லை....


எந்த நகர்தலும் இல்லை.. நான் இருந்தேன் ஆனால் இல்லை...ஏன் என்று கேள்விகளும் இல்லை.அது இருட்டா அல்லது ஒளியா என்று ஆராய்ச்சி செய்யவும் தோணவில்லை.. ஏதோ ஒரு கணத்தில் என் புரிதல் அதிகமானது நான் நகர்வதைப் போல தோன்றியது...எனக்கேற்ற இடம் நோக்கிப்பாயத்தொடங்கினேன். பள்ளத்தை நோக்கிப் பாயும் நீர் போல....இருட்டில் பயணிக்கும் ஒளி போல....மேலிருந்து கீழே விழும் பொருள்போல ஒரு தேவையிருந்தது அந்த நகர்வுக்கு, அந்த நகர்வுக்கும் எனது முந்தைய உடலில் ஏற்பட்ட அனுபவ புரிதலுக்கு ஒரு தொடர்பு இருப்பது போலத்தான் தோன்றியது.... நகர்ந்தேன்.... நகர்ந்தேன்.....நகர்ந்தேன்.... எந்த இலக்கை அடைந்தேன்.....அறியவில்லை...ஆனால்... இப்போது ஸ்தூலாமாய் இருந்த எதுவினுள்ளோ இருந்தேன்.... அந்த ஸ்தூலத்தை நான் என்று நினைத்தேன்...!


என்னால் அசைய முடிந்தது புரிதல் இருந்தது ஆனால் எண்ணமில்லை. எண்ணங்கள் பதிய வேண்டிய இடம் வெறுமையாய் இருந்தது ஏற்கெனவே இருந்த புரிதலில் காத்திருந்தேன்... ஸ்தூலத்துக்குள் வந்தவுடன் ஏதோ ஒன்றுக்காக காத்திருப்பதாய் தோன்றியது. வெறுமனே அங்கும் இங்கும் சுற்றித்திருந்தேன் சுற்றித் திரிவதற்கு உள்ளே இருந்த திரவம் உதவி செய்தது. இடைவிடாது ஒரு சப்தம் சீரான வேகத்தில் கேட்டுக் கொண்டே இருந்ததும் என்னைச்சுற்றி இருந்த ஒரு வித இளம் சூடும் ஒரு வித சந்தோசத்தைக் கொடுத்தது. சில நேரங்களில் பயந்தும் சில நேரங்களில் சந்தோசமாகவும் இருந்தேன் அது வேறு யாருடைய செயலலோ ஏற்படுவதாகத் தோன்றியது. சில நேரங்களில் எனக்கு சீராயும் பல நேரங்களில் மாறி மாறியும் சுவாசம் கிடைத்துக் கொண்டிருந்தது.....!

ஏதோ ஒரு தருணத்தில் என்னால் என்னை இருத்திக் கொள்ளமுடியவில்லை நான் நழுவிக் கொண்டிருந்தேன்...! கடந்த முறை நகர்ந்ததிற்கும் இப்போது நகர்வதிற்கும் நிறைய மாறுதல்கள் இருந்தது.....ஸ்தூலமாய் இருந்த எனக்கு வலியின் அவஸ்தை இருந்தது.. நழுவி... நழுவி.....ஓ....ஏதோ ஒரு வெளிச்சக்காட்டிற்குள் வந்து விழுந்து விட்டேன்... விழுந்த கணத்தில் மொத்தமாய் ஏதோ ஒன்று நாசிக்குள் சென்றது ...அதை திருப்பி வெளியில் விட ஏற்கெனவே இருந்த புரிதல் உதவி செய்தது. இடைவிடாது அந்த செயலை செய்யத்தொடங்கினேன்...! புரிதலில் இந்தப்பழக்கம் இருந்ததால் உடனே பழகிக் கொண்டேன்...! ஆனால் பளீச் என்ற வெளிச்சமும் சுற்றியிருந்த எரிச்சலும் நான் சுகமாயிருந்து பழகிய நிலைக்கு எதிராய் இருந்ததால் .. நான் என் கோபத்தை காட்டி சப்தமாய் ஏதேதோ செய்தேன்.....!

கொஞ்ச நேரத்தில் ஏதோ ஒன்று அருகில் வந்ததும் பற்றி இழுத்து உறிஞ்சத்தொடங்கினேன்....இதற்கும் ஏற்கெனவே தேக்கி வைத்திருந்த புரிதல் உதவி புரிந்தது. பல காலங்களில் செய்த அந்த அனுபவத்தின் புரிதல் இருந்ததால் அந்த செயலும் எனக்கு பழகிப் போனது. கொஞ்சம் ஏதோ ஒரு திருப்தி ஏற்பட....கண் இமைகள் விரித்து மெல்லப்பார்த்தேன்....முடியவில்லை...வெளிச்சம் என்னை மீண்டும் கண்களை மூடச்செய்தது. இப்படித்தான் இருக்கப்போகிறோம் என்று தெரிந்து விட்டது. இங்கே தான் இருப்போம் என்றும் புரிந்து விட்டது. வேறு எண்ணம் இல்லை...மீண்டும் பழைய நிலையில் இருப்பதாய் நினைத்துக் கொண்டு கண்களை மூடி அப்படியே கிடந்தேன்....எந்த பதிவும் இல்லா நிலையில் அவ்வப்போது கண்கள் மூடி பழைய நிலையை நினைத்து சந்தோசப்படும் போது உதடுகள் இழுத்து கொள்வேன் வாய் அகட்டிக் கொள்வேன்.....அதுவும் புரிதலில் இருந்த நிகழ்வுதான்! கொஞ்ச நேரத்தில் ஏதோ ஒன்று என்னவோ செய்ய....மீண்டும் சப்தமிட்டு கைகால்கள் உதைத்து மீண்டும் முன்பு செய்ததப் போலவே செய்தேன்......மெத்தென்று என் மீது மீண்டும் அது மோத....ஏற்கெனவே இருந்த புரிதலும் அனுபவமும் கொண்டு வாய் வைத்து பற்றி உறிஞ்சத்தொடங்கினேன்.

மீண்டும் நான் கண்மூடி எனது சப்தமில்லா நிலையையும், இருளில் மிதந்த நிலையையும் நினைத்துக் கொண்டே இருந்தேன்.... நேரமும் இல்லை காலமும் இல்லை...இப்போது மீண்டும் எனக்கு ஏற்கெனவே ஏற்பட்ட ஒரு அவஸ்தை ஏற்பட்டது. எனக்குள் ஏதோ ஒன்றூ பற்றி இழுப்பது போல தோன்ற....கை கால்கள் உதறி.... சப்தமிட்டேன்.... எதுவும் நிகழவில்லை....சப்தமிட்டால் ஏதோ ஒன்று கிடைக்கும் அந்த ஒன்று என் அவஸ்தையை தீர்க்கும் என்று ஏற்கெனவே அனுபவித்தில் இருப்பதால்..மிக சப்தமாக கத்தினேன்...கை கால்களை உதைத்தேன்.....

" ங்கா.....ங்கா....ங்கா...ன்ங்கா....ங்கா.....ங்கா..........ன்ங்கா........"

தொடர்ச்சியான நீண்ட என் போரட்டத்திற்கு நடுவே...யாரோ.....


" யேய்...புள்ள அழுகுது தூக்கி பால் குடும்மா......ரொம்ப நேரமா கத்துறான்மா"


என்று சொன்னது எனக்கு விளங்கவில்லை ஆனால் உடனே எனக்கு பற்றி இழுக்கும் மெத்தென்ற அந்த விசயம் கிடைத்தது........

நான் உறிஞ்சத்தொடங்கினேன்....சூடாய் அந்த திரவம் என்னுள் இறங்கத்தொடங்கியது...கததப்பான அந்தசூட்டிலும் எனக்கு ஏற்பட்ட ஒரு மயக்கத்தில்....உறங்கத்தொடங்கினேன்.....!


தேவா. S


பின் குறிப்பு: புரிந்தவர்களுக்கு இது அவர்கள் ஏற்கெனவே உணர்ந்த ஒரு அனுபவம். புரியாதவர்களுக்கு இது ஒரு கதை.