தேடல்...09.10.2010!

மொட்டை மாடி.. நிலா இல்லாத வானத்துடன் கோடாணு கோடி நட்சத்திரங்கள் கண் சிமிட்ட எனக்காக காத்திருந்தது. படிகளில் ஏறி அந்த சில்லென்ற மொட்டை மாடியை நான் வெற்றுடம்போடு தொடும் நேரங்களில் நீண்ட நாள் பார்க்காத காதலியை ஆரத்தழுவுவது போல ஆனால் அதை விட பன்மடங்கு இன்பமான ஒரு அனுபவம் நேரிட்டுப் போகிறது.

சுற்றியிருக்கும் அடர்த்தியான தென்னை மரங்களும், அந்த பத்து மணி இரவில் உறங்கிப் போன எல்லா பறவைகளுக்கு மத்தியில் ஒரு சில மெலிதாய் குரலெடுத்து பேசிக் கொண்டிருப்பதும்...தூரத்தில் வயல் வெளிகளுக்கு இடையே ஊர்ந்து செல்லும் ஊர் கடைசிபேருந்தின் சப்தமும் என்று....எல்லாம் மெலிதாய் அடங்கிக் கொண்டிருக்கும் வேளையில்....

எமது கச்சேரி அரங்கேற்றம் துவங்க ஆரம்பித்து இருந்தது. கருமையான வானத்தில் மிளிரும் நட்சதிரங்கள்......! யார் சொன்னது நிலவோடு இருக்கும் வானம் மட்டுமே அழகென்று...ஹா..ஹா..ஹா.. கொஞ்ச அந்த கூற்றை தூக் கி தூர போடுங்கள் தோழர்களே... !

நிலவற்ற வானம் இன்னும் அழகாய்த்தானிருக்கிறது.....

ஒளியின் ஆளுமையின்றி....
கண் சிமிட்டி ஒளிரும்
ஓராயிரம் நட்சத்திர கூட்டம்...
அடர்தியான கருப்பு நிறத்தில்
வசிகரீக்கும் வானம்....
கருமையை மேலேயிருந்து
பெய்யாத மழையாய்
பூமிக்கு பெய்வித்து
சொல்லாமல் சொல்லியது...
ஓராயிரம் ரகசியங்களை…!

ஏன் தெரியுமா இருள் அழகு...? அதில் அமைதி அழகாக ஒளிந்திருக்கிறது. ஒரு ஆழ்ந்த கருமை மிக வசீகரமானது. மனிதர்களின் பொதுபுத்தியில் வெண்மை அழகு என்று காலம் காலமாக பொதியப்பட்டுள்ளது. வெண்மைதான் தூய்மை என்று......இது மூளையில் காலம் காலமாக பொதிந்துள்ளதால்...எல்லோரின் மனமும் அதை நம்பிக் கொண்டு கருமையை அதற்கெதிராய் பார்க்கிறது.

கார்மேகம் பார்த்திருக்கிறீர்களா? தன்னுள் நீரை தேக்கிவைத்து ஒரு வித கவர்ச்சியான கருமையுடன் நகர்வதை? இனியேனும் பார்க்க தவறாதீர்கள். கருமை வெளிவிடும் நிறம் அல்ல அது எல்லாவற்றையும் உள்வாங்கிக் கொண்டு எல்லா ரகசியங்களும்
பொதிந்த ஒரு ஞானத்தின் நிறம்.

மெல்ல மெல்ல மொட்டை மாடியில் நடந்து கொண்டு என் சிற்றறிவால் பேரறிவை விழுங்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தேன்.....! ஓராயிரம் செய்திகளையும் ரகசியங்களையும் தன்னுள் வைத்துக் கொண்டு மெளனமாய் பூமியின் சுழற்சியை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது இந்த வெட்டவெளி.....

தன்னிலிருந்து ஜனிப்பிக்கப்பட்ட அண்ட சராசரங்களையும் தன்னில் உள்ளடக்கி மெளனமாய் வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. இதில் ஒன்று மட்டும் உணர முடிந்தது அல்லது என்னுள் இருந்து உடைந்து விழுந்தது என்னவென்றால்...

சொல்லி புரியவைக்கும் அல்லது தெளிய வைக்கும் அத்தனை முயற்சிகளும் இந்த உலகத்தில் பயனற்றது. எந்த ஒரு விசத்தையும் ஒரு மனிதன் கேட்கிறான்....விவாதிக்கிறான் ஆனால் மாறினான் என்றால் அது புறத்தில் இருந்து புகுத்தப்பட்டதால் அல்ல மாறாக அகத்தில் இருந்து உணரப்பட்டது.........! அகத்தில் உணரப்படாத மாற்றமென்பது நடிப்பு, வேசம், பொய், என்று சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்.....

ஒற்றை துண்டை விரித்து.....படுத்துக்கொண்டு நேருக்கு நேராய் இருண்ட வானத்தை பார்க்கிறேன்.... என் நெஞ்சோடு மோதி முகத்தில் பரவி எனக்குள்ளும் பரவுகிறது அந்த பிரமாண்டம். ஒரு நட்சத்திரம் பிரகாசமாய், மற்றொன்று மங்கிய நிலையில், ஒன்று நகர்ந்து கொண்டு (அது செயற்கை கோளோ இல்லை வேறு எதுவோ..யாமறியேன் பராமரமே...) என்று குவிந்து கிடந்த நட்சத்திரங்களுக்கு நடுவே...ஒரு மூன்று நட்சத்திரங்களை ஒரே நேர்கோட்டில் நான் எப்போதும் கண்டிருக்கிறேன்...ஆனால் இப்போதுதான் ஆழ்ந்து கவனிக்கிறேன்....!

ஓ விண்மீண்களே.....! நீங்கள் எல்லாம் பூமி என்ற ஒன்றும்...சூரியன் என்ற ஒன்றும் உருவாவதற்கு முன்பே அங்கேதான் இருந்தீர்களா? இப்போது நீங்கள் பூமியாக எங்களை பார்க்கும் இடத்தில் முன்பு என்னவிருந்தது? வெற்று சூன்யமா? இல்லை வேறு ஒரு ஏதேனும் எங்களைப் போன்ற எல்லாம் அறிந்ததாய் நம்பிக் கொண்டிருந்த மானிடரோடு சுற்றிக் கொண்டிருந்ததா?

பூமியே இல்லாத போது பொய்யான நாடுகளும், மத, சாதி பேதங்கள், ஏழை பணக்காரன், கடவுள், வழிபாடு என்று ஒன்றூம் இருந்திருக்காது தானே?

என்ன சிரிக்கிறாய் வெட்டவெளியே? நாளை நானும் பின்னொரு நாளில் பூமியும் காணாமல் போய் உன்னில் கரைவோம் என்கிறாயா? வாஸ்தவம்தான்...ஆனால் உன்னை வெறும் அம்புலியாக நினைக்கிறது மானுடம்...ஹா...ஹா..ஹா...! மனிதரில் மிகச் சிலரே உன்னை உற்று நோக்கி தெளிவு அடைகிறார். மிகைப்பட்ட மானுடர்களுக்கு நீ, கவிதையாகவும், கட்டுரையாகவும், இன்னும் பலமில்லாத ஒரு பொம்மையாகவும்தான் படுகிறாய்.....

ஒரு நட்சத்திரத்தை நான் உற்று நோக்குகிறேன், இயன்ற அளவு வானத்தை என் கண்களால் குடிக்க முயல்கிறேன்....இந்த முயற்சிகளின் மத்தியில் ஒற்றை நட்சத்திரம் மட்டுமே என் கண்களில் நிலை கொண்டு.....சுற்றியிருந்த எல்லாம் மறைந்து, மறந்து... கண்கள் நிலை குத்தி...அப்படியே பார்த்து பார்த்து.....இமைகள் கவிழுந்து...உறக்கத்திற்கு முன்பான ஒரு நிலையில்..........

வெளியே பார்த்த மொத்த இருளும், மொத்த வெளியும் உள்ளே கண்கள் மூடியதும் இருளாய் என்னை சூழ்ந்திருப்பதை கண்டு பிரமித்துப் போன நான்..........பிரமிப்பில் உறங்கியே போனேன்.....!



தேவா. S