இசையோடு இசையாக..தொகுப்பு 2 !

பிறப்பு மனித வாழ்வின் முதல் முடிச்சு. தாய் அந்த முதல் முடிச்சை சுமக்கும் ஜீவன். படைக்கும் சக்தியைக் கொண்டிருப்பவன் யாரென்ற விவாதத்தை தள்ளி வைத்து விட்டு படைப்புக்களை சுமக்கும் வரம் பெற்ற ஜீவன் இந்த உலகத்தில் எல்லாவற்றையும் விட மேன்மையானது, உன்னதமானது, புனிதமானது, நிறைவானது, கருணை நிறைந்தது...இப்படி சொல்லிக் கொண்டே செல்லலாம்....

அம்மா...

எத்தனை இரும்பு மனம் படைத்தவர்களும் ஒரு முறை உதடு பிரித்து உச்சரித்துப் பார்க்கட்டும் அம்மா என்ற ஒற்றை வார்த்தையை அந்த வார்த்தைக்குப் பின் இருக்கும் கருணை என்னவென்று தெரியும், ப்ரியம் என்னவென்று புரியும், நேசம் என்னவென்று  விளங்கும். பிரதிபலன் பார்க்காமல் ஒவ்வொரு உயிரையும் சுமக்கத் தொடங்கும் தாய்மை எப்போதும் போற்றுதற்குரியது.

என் அம்மா எனக்காய் என்னென்ன கஷ்டங்கள் பட்டிருப்பாள் என்பதை வார்த்தைகளாய் நான் அறிந்திருந்தாலும், என் பெரியம்மா மகளான என் அக்காவின் பேறு காலத்தில் நான் உடன் இருந்திருக்கிறேன். 7 மாதத்தில் வளைகாப்பு முடிந்து வந்ததிலிருந்து அவளின் அன்றாடங்களை நான் கவனித்து இருந்திருக்கிறேன். நடக்க முடியாது, ஒருபக்கம் ஒருக்களித்துதான் படுக்க முடியும், சட்டென்று எழ முடியாது வலது கையை ஊன்றி மெல்ல தடுமாறி எழ வேண்டும், வெளியே சொல்ல முடியாத வலிகளோடு, இயற்கை உபாதைகளை கழிப்பதும் மிக மிகக் கடினம் என்று அவள் கூறுவதை வலியாய் எனக்குள் உள்வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன்....

குறு குறுப்பாய் வயிற்றுக்குள் ஒரு குட்டி உயிர் இருப்பதை நான் பார்த்திருக்கிறேன். அதன் அசைவுகளைப் பார்த்து மிரண்டு போய் பெண்ணின் வலுவினையும், தைரியத்தையும் கண்டு வியந்திருக்கிறேன். ஒரு நடு இரவில் உண்ட உணவு செரிக்காமல் அவள் நெஞ்சை தடவிக் கொண்டிருக்கையில்,  மெல்ல எழுந்து போய் ஆச்சரியமாய் பார்த்திருக்கிறேன்..! அவள் யாரையும் எழுப்ப விரும்பவில்லை இது அவளின் வலி...அவளின் தேவை, அவளின் சுமை, அவளே சுமக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு மனிதனின் ஆரம்ப நிலைகளில் தாயே எப்போதும் உடனிருக்கிறாள்.

அவ்வப்போது அவளுக்கு விக்கல் கூட வரும் ஒவ்வொரு விக்கலிலும் வயிறு இழுத்துக் கொண்டு மேலெழும்பி கீழே வரும், உள்ளே இருக்கும் குழந்தைக்கு எதுவும் ஆகக் கூடாது என்று அவள் பயந்திருக்கிறாள்...

வலி, வலி, வலி....இந்த வலியை எல்லாம் தாங்கிக் கொண்டு தன்னுள் ஒரு உயிரினைச் சுமந்து மெளனமாய் எல்லாம் தாங்கி ஒவ்வொரு பெண்ணும் இந்த இடத்தை கடக்கிறாள். பிரசவ வலி என்னவென்று ஒரு பெண்ணாய் உணராத வரைக்கும் ஒரு ஆணுக்கு அதைப் பற்றிய புரிதல் கண்டிப்பாய் வர முடியாது. 

இடுப்பு வலி எடுத்து, தண்ணீர் குடம் உடைந்து, இடுப்பெலும்புகள் மெல்ல விரிந்து கொடுக்க ஒரு பிரசவம் நிகழும் கணம் இந்த பிரபஞ்சத்தின் மிக முக்கியமான கணம்.....எத்தனை வலியோடு, எத்தனை சிரத்தையோடு ஒரு பிள்ளையை தவமிருந்து பெற்றெடுக்கிறாள் ஒரு தாய், அவளின் நிறைவுதான் என்ன? என்று ஒரு சிறு கேள்வியை ஒரு தாயிடம் கேட்டுப்பாருங்கள்...

பிள்ளை பிறந்த நொடியில் மயக்கமாயிருந்தாலும், மயக்கம் தெளிந்து தன் மகனையோ அல்லது மகளையோ காணும் அந்த நொடியில் அவளின் வலிகள் எல்லாம் மறைந்து உலகத்தில் எந்த ஜீவராசிகளும் பெறமுடியாத ஒரு திருப்தியை முழுமையை ஒரு பெண் பெறுகிறாள். தாய்மை என்னும் உன்னத நிலையை அடைகிறாள்.

ஆன்மீக வரலாற்றில் கூட பெண்கள் தனியே தியானம் என்றோ, முக்தி என்றோ, முழுமை என்றோ, ஞானி என்றோ அதிகம் தனித்து விவரிக்கப்படுவது இல்லை. காரணம்....ஒரு ஆணுக்குத்தான் முழுமையடைய ஓராயிரம் வழிமுறைகளும், தேடல்களும் தேவைப்படுகின்றன ஒவ்வொரு பெண்ணும் தாய்மை அடைந்து தன்பிள்ளையை பிரசவிக்கும் கணத்தில் பிரபஞ்சப் புரிதலை தன்னையறியாமலேயே புரிந்து அவள் தன்னிச்சையான முக்தி நிலையை,ஞான நிலையை எய்தி விடுகிறாள். 

தாய்மை என்பது உணர்வு நிலை. இளகு தன்மை. நேசிப்பின் உச்சம். வலிகளை தாங்கும் உத்வேகம். பிரபஞ்ச சுற்றினை முழுமையடைய வைக்க இந்த குணங்கள் உதவுகின்றன. ஒரு குழந்தையை சுமந்து வலிகளை தாங்கி அதைக் கடந்து வருகையில் ஒரு பெண் அதை எளிதில் எட்டி விடுகிறாள். இது இல்லாமலும் தாய்மை என்னும் உணர்வு நிலையை எல்லோராலும் அடைய முடியும்...ஆனால் அதற்கு உயரிய புரிதலும், அனுபவமும், தெளிவும் வேண்டும்.

மரணத்தின் உச்சம் தொட்டு ஒரு பிறப்பைக் கொடுக்கும் போது அது மிகப்பெரிய அனுபவமாகி அது தாயாகிறது. காலப்போக்கில் புறச்சூழல்கள் இவற்றை மறக்கடித்தாலும் இதன் மையத்தை எப்போதும் ஏந்திக் கொண்டுதான் ஒவ்வொரு பெண்ணும் இருக்கிறாள்.

ராஜா சாரின் இந்தப்பாடல் கூட தாய்மை நிரம்பியதுதான். புரிதலும் தெளிவும் கொண்ட அதிர்வுகளைப் நாதப் பெருவெளியில் இருந்து பிரித்து எடுத்து ஸ்வரங்களாக்கி, ஏற்ற இறங்களை கூட்டிக்குறைத்து அற்புதமான இசையைப் பிறப்பித்திருக்கும் ராஜாசார் தாய்மை நிரம்பியவர்தான். தாய்மை என்பது உருவமல்ல அது அனுபவங்களும் புரிதலும் கொண்ட உணர்வு நிலை என்று இந்தப்பாடல் தெளிவாகவே சொல்லும்..

வார்த்தைகளைக் கடந்து, ஜேசுதாஸின் தெய்வீகக் குரலோடு இந்த இசை கூட்டிச் செல்லும் தூரத்திற்கு கண்களை மூடிக் கொண்டு பயணித்துப் பாருங்கள்...நீங்களும் தாய்மை என்னும் உணர்வு நிலையை உணரக் கூடும்..!

தேவா. S