மாயா...மாயா....எல்லாம் மாயா!

இல்லாத இடத்திலிருந்து இருப்பவராய் நம்மை ஜனித்துக் கொடுத்தது ஒரு சூனியம். சூனியத்தின் பிள்ளைகள் சூட்சுமத்திலிருந்து பிழிந்தெடுத்த கனவின் வண்ணமய காட்சிகளாகி கை கால்கள் முளைத்து ஐம்புலனென்னும் பொறிகள் கொண்டு பெற்ற அனுபவத்தை மனமாக்கி, புத்தியில் நினைவுகளாய் தவழ்ந்து கொண்டு படைக்கிதிங்கு ஓராயிரம் பொய்மைகளை....

அறிந்திராத கடவுளை அறிந்த பொழுதில் பட்டுப் போய்விடும் அவயங்களை ஏந்திக் கொண்டு அங்கும் இங்கும் வழிபாடுக்காய் கட்டிடங்களையும், கருத்துக்களுக்காய் வேதங்களையும் சுமந்து கொண்டு மதநாடகம் நடத்தும் பித்துக் கூட்டங்கள் பெற்றுப் போட்ட பிள்ளைகள் நிரம்பிய பூமியாய்ப் போனது.....இந்த சுழல் பந்து.

ஆசையின் வேர்கள் நீண்டு கொண்டே இருக்க அதிகாரமென்னும் கொம்புகள் முளைத்து அங்கும் இங்கும் மிருக சாயலில் அலையும் வேடிக்கை மனிதர்கள் போதும் போதுமென்றளவிற்கு பொருள் ஈட்டி பின்னொருநாள் தீக்கிரையாகிப் போகின்றனர் இல்லையேல்...மண்ணில் மட்கிப் புழுவாகி நெளிந்து கொண்டிருக்கின்றனர்....

மறுமையில் சுகமனுபவிக்கும் ஆசையில் மதங்களுக்குள் புகுந்து வேடமிட்டுக் கொண்டு நல்லவர் வேடம் போடும் வேகத்தில் எத்தனை எத்தனை இயல்புகளை உடைத்துப் போடுகின்றனர் இவர்கள்....! இறுமாப்பில் பேசித் திரியும் மானுடர்கள் சாலை கடக்கையில் சட்டென்று ஒரு கன ஊர்தி அவர்கள் மீதேறி இறங்கினால் என்னவாகும்...?

யோசித்துப் பார்க்க நேரமில்லாமல்....தலைகளில் எப்போதும் அரசியல் விதண்டாவாதங்களையும், மதப்பிடிப்புக்களையும், நான் அறிந்தேன், நான் மட்டுமே அறிந்தேன் என்ற இறுமாப்பில் அலையும் மூட கள்ள படைப்பாளிகளையும் என்ன செய்யும் இந்த வாழ்க்கை....?

கழுத்தெலும்புகளை உடைத்து ஒருவேளை பாடம் கொடுக்கலாம், இடுப்பிலிருக்கும் சக்தியினை உறிஞ்சி நிற்க முடியாமலொரு பாடம்கொடுத்து நீ ஒன்றுமில்லை என்றும் சொல்லிக் கொடுக்கலாம், பெரும் காய்ச்சலில் வாய் கசக்க வீட்டு மூலையில் வாய் கோணி படுக்கவைத்து....பல்லிளித்துக் கொண்டே பாடங்கள் சொல்லலாம்...யார் கண்டது..? இறுமாப்பினை அறுத்தெறிய வாழ்க்கை யாதொரு வேடமிட்டும் வரலாம்.....

பகுத்தறிவு புகுத்திக் கொடுத்த விஞ்ஞானத்தின் வெருண்ட ஓட்டத்தில் சமைந்து கிடக்கும் நவீன ஊடகங்களில் ஊர்ந்து செல்லும் மானிடக்கூட்டத்தில் பலர் நாயைப் போலவே திரிகின்றனர். எனக்கு கிடைத்த உருவம் நானா படைத்தது? எனக்கு கிடைத்திருக்கும் சிந்தனைகள் என்ன நான் தனித்தமர்ந்ததால் கிடைத்ததா? எங்கிருந்து வருகிறது மட மானுடர்களுக்கு தான் அழகென்ற மமதையும், தான் அறிவாளி என்ற புத்திக்கோளாறும்....! சுய தம்பட்ட மைதானமாய் போயிருக்கும் சமகால சமூக இணைப்பு வெளிகளில் ஊடுருவிச் செல்லவே கூசித்தான் போகிறது நியாயவான்களின் உடல்கள்...

சுயதம்பட்ட தேற்றத்திற்கா கருத்துப் பகிர்தல்....? வழிகாட்டுபவனுக்கு எப்படி வரலாம் இறுமாப்பு...? வழிகாட்டுகிறேன் என்று கூறுபவன் திருப்தி என்னும் நிறைவை அல்லவா கொள்ள வேண்டும். இருக்கும் வழியை காட்டுவதற்கு பெருமைகள் பேசும் பித்தனை நீங்கள் எப்படி பார்ப்பீர்கள்.....? அல்ப ஜந்துவாகத்தானே....? அப்படியேதான் கருத்துப் பகிர்தலை அகங்காரமாய் எடுத்தியம்பும் வீணர்கள் கூறுவதை எல்லாம் காலம் பல முறை பல சூழல்களில் ஏற்கனவே பகிர்ந்துதானே சென்றிருக்கிறது....

எங்கிருந்து எடுக்கிறான் ஒரு திறமை சாலி தனக்கான திறனை...? இந்த பிரபஞ்சத்தின் அறிவிக்கப்படாத அல்லது அறிந்திடாத மூலைகளிலும் கூட விரவிக் கிடக்கும் பேரறிவுகளில் இருந்துதானே...? பகுத்தறிவும், அஞ்ஞானமும் விஞ்ஞானமும் புதிதாய் உருவானது அல்ல....அது எப்போதும் இங்கே இருப்பது. இவை எல்லாம் ஒன்று கூடிய பிரமாண்டத்தை புரிந்து கொள்கையில், எதை பகிர்ந்தாலும் அதை நான் என்னும் கட்டுக்குள் இருந்து பகிர்ந்தேன் என்ற் அபத்த அறிவு அழிந்தேதான் போகிறது.

வாழ்க்கை எப்போதும் இருப்பது. யாரோ எப்போதோ எழுதியதை நான் இன்று இங்கே எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். யாரோ செய்த அரசியலை யாரோ இப்போது செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். எவனோ செய்த புரட்சியின் தாக்கத்திலேதானே இந்தப் பூமியில் ஓராயிரம் புரட்சிகள் வெடித்தெழுந்தன...? எல்லா உணர்வுகளின் மூலமும்....ஜனித்த இடமென்று ஒன்று இருக்கும்தானே....? அந்த பெரு உணர்விலிருந்து வெடித்து சிதறிய பிச்சைதானே நீங்களும் நானும் பகிரும், பழகும், செயற்படுத்தும் எல்லா செயல்களும்....

மாயையின் பிள்ளைகளே.......!!!! அழிந்து மட்கப்போகும் ஒன்றுமில்லாததின் சக்கரவர்த்திகளே...!!!! சக்தியை காலம் உறிஞ்சிக் கொண்டபின் பலமின்றி கண்ணீர் வழிய கடந்த காலத்தில் செய்த தவறுகளை எண்ணி கதறப் போகும் பொய்களே....

இறுமாப்புக்களை அழித்தொழியுங்கள்...! இல்லாததிலிருந்து நாம் வந்திருக்கிறோம்.  நாம் யாருமில்லை என்று உணருங்கள். வாழ்க்கை மாயை....! இந்த மாயையிலொரு சண்டையும், வீண் ஜம்பமும் பொய் என்றுணருங்கள்....!

மாயா...! மாயா...! எல்லாம் மாயா..........சாயா...சாயா....எல்லாம் சாயா!

தேவா. சு