வானமகள், நாணுகிறாள்....!

அமீரகத்தின் கோடைக்காலம் கொஞ்சம் பலவீனப்பட ஆரம்பித்திருக்கிறது. கனத்து அடர்ந்து வீசிய கந்தகக் காற்று கொஞ்சம் தடிமன் குறைந்து மெலிதாய் சிலிர்த்து சிரிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறது. கோடையை கொடையாய்க் கொடுத்த காலம் கடும் குளிருக்கு முந்தைய வசந்தகாலத்தில் இன்னும் ஒரிரு வாரங்களில் அடி எடுத்து வைத்து விடும். துபாய் முழுவதும் சாலையோரங்களில் கோடையிலும் பசுமையாய்ச் சிரித்த பசும் புற்களைத் தாலாட்ட தென்றல் தாய் வந்துவிடுவாள். இனி என்ன... குதூகலம்தான் கொண்டாட்டம்தான்...

விதவிதமான பூக்களை சொரிந்த படியே சாலையோரத்துச் செடிகள் தலையசைத்துச் சிரிக்கப் போகின்றன. சோகமாய் கடற்பரப்பில் பறந்து கொண்டிருந்த சீகல் பறவைகள் கூட்டத்தோடு கூட்டணி சேர, கடற்கடந்து இன்னமும் பறவைகள் கூட்டம் வந்து சேரும்... புறாக்கள் எல்லாம் பேசிச் சிரித்தபடி சாலைகளைக் கடந்து சென்று புல்வெளியில் படுத்துறங்கும்....

கோடையினைக் கடந்து அமீரகம் குளிர் காலத்துக்குள் நுழையும் அழகே தனிதான்...!  நாட்கள் செல்ல செல்ல சாலைகளை அடைத்து நிற்கும் பனிக்கூட்டமும், அதை விரட்ட வாகனங்கள் காலை எட்டு மணிக்கும் விளக்கிட்டு செல்லும் வேகமும், மழையை இப்போதோ எப்போதோ பெய்து விடுவேன் என்று  மிரட்டும் மேகக்கூட்டமும், மாலையில் நடக்க இறங்கும் மனிதர் கூட்டமும், வார இறுதியில் நிரம்பி வழியும் பூங்காக்களும், குளிர்கால விழாக்களும், வியாபாரத் திருவிழாக்களும், வெளிநாட்டவர்கள் வருகையுமெனத் திணறிப்போகும்... இந்த துபாயிலா.. அப்படி வெயில் அடித்தது, அப்படி வியர்த்தது என்ற யோசனையோடு ஜெர்கினுக்குள் நுழைந்து கொண்டு குளிர்காலம் முதலாய் இயக்கப்படாத வீட்டின் ஏசியை வேடிக்கை பார்த்து அதிசயித்துப் போவதும் உண்டு...!

காதுவரை கம்பளிப் போர்த்திக் கொண்டு குளிரினை சுகமாய் அனுபவித்தபடி உறங்குகையில் அதிகாலை அலாரம் அடித்து அடித்து தோற்றுப் போய் கடைசியில் வைக்கும் ஒப்பாரியில் மெல்ல சோம்பல் முறித்து எழுந்து செல்லமாய் தலையில் ஒரு தட்டு தட்டி நிறுத்தி விட்டு.. கண்ணாடி ஜன்னல் வழியே பனி வழியும் அமீரகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே இருப்பது சுகம் என்றால்.... மெல்ல எழுந்து ஹீட்டரைத் தட்டி விட்டு தண்ணீர் சூடாகும் வரை மீண்டுமொரு குட்டித்தூக்கம் போட்டு பின் எழுந்து போய் நடுக்கும் குளிரில் வெது வெதுப்பான நீரில் குளிப்பது இன்னும் சுகம்...!

திட்டமிடாத ஒரு வார இறுதியில் இரவு உணவுக்காய் ஒரு பாலைவன ஒரத்தில் நண்பனின் குடும்பத்தோடு சென்று விட்டு குளிர் தாங்க முடியாமல் மண்ணில் கிடந்த கட்டைகளையும் அட்டைகளையும் எடுத்து பக்கத்தில் கேம்ப் பயர் போட்டுக் கொண்டிருந்த ஒரு அரபி நண்பரிடம் இரவல் வாங்கிய சில மரத்துண்டுகளையும், போட்டு திடீர் கேம்ப்ஃபயர் உருவாக்கி, நெருப்பு அணையாமலிருக்க பாலை மண்ணை உதைத்து உதைத்து தேடி தேடி கட்டைகளையும், காய்ந்த  செடிகளையும் போட்டு எரித்து எரித்து நடுநிசி வரை பெரும் நெருப்பின் கதகதப்போடு நிறைய கபாப் துண்டுகளோடு கழிந்த அந்த ராத்திரி மிகவும் வசீகரமானது.

திருமணத்துக்கு முன்பெல்லாம் வியாழக்கிழமை இரவுகளை  அலையடிக்கும் தேரா க்ரீக் பாறைகளின் மீது தனியே அமர்ந்து சுகித்திருக்கிறேன். விடிய விடிய ஆட்கள் நடமாடிக் கொண்டிருப்பார்கள். கடற்கரை காற்று உடல் தொட்டு விளையாடிக் கொண்டிருக்கையில் கற்பாறைகளில் மோதும் அலைகளை ரசித்தபடி பருத்து விரிந்து கிடக்கும் கருவானில் கண்களைப் பதித்தபடி கண் சிமிட்டும் நட்சத்திரங்களோடு விடிய விடிய பேசிக் கொண்டிருந்திருக்கிறேன்.

வெயிலும், குளிரும் இயற்கையின் இரு முனைகள் என்றாலும்....குளிர் எப்போதும் சாந்த சொரூபி... அது புத்தியையும் உடலையும் மென்மையாக்கி ஏகாந்த உணர்வுகளை எப்போதும் கிளறிவிட்டு ஒரு காதலியாய் எப்போதும் வேடிக்கைப் பார்க்கும். புத்திக்குள் ஏதேதோ உணர்வுகள் சில்மிஷம் செய்ய...சட்டென்று நமது ஊரின் மார்கழி மாதம் புத்திக்குள் ஏறி உட்கார்ந்து சம்மணமிட்டுக் கொள்ளும்.

தலைக்கு சால்வை கட்டிக் கொண்டு கோலமிடும் பெண்களுக்கு நடுவே அதிகாலை பத்தாம் வகுப்பு ட்யூசனுக்காய் முண்டாசுக் கட்டிக் கொண்டு சைக்கிள் மிதித்து நகர்கையில் என் அவளின் வீட்டு வாசலில் இல்லாத அவளை நினைத்துக் கொண்டே...

அவள் வீட்டு வாசலில் இருக்கும் பூசணிப்பூவைப் பார்த்தபடி சைக்கிள் பெடலை அழுத்தி மிதித்து குளிருக்குள் நகர்ந்த சொர்க்க நாட்களை சொக்கட்டான் போட்டு இழுத்து வந்து நினைவுபடுத்தும் அந்த சமகாலக் குளிர். வாழ்க்கை எப்போதும் அழகுதான் என்றாலும் அதைக் காதலோடு பிணைத்துக் கொள்கையில் இன்னும் அழகாகிப் போகிறது.அப்படித்தான் அழகான மார்கழி அவளின் நினைவுகளால் இன்னும் அழகாகிப் போகும். 

ஆழமாய் சுவாசித்து அலாதியான நினைவுகளுக்குள் விழுந்து விட்டு மீள முடியாமல் தவித்துக் கொண்டிருக்கையில் இந்தக் கட்டுரையை முடிக்கும் பிரயாசை ஆயாசமாக எட்டிப் பார்க்க்கிறது. உணர்வுகளை  அனுபவிக்க தொடங்கும் முன்பே அதை வார்த்தைப்படுத்தி விடவேண்டும் என்ற அவசரப்புத்தி வெட்கத்தோடு நாணிச் சிரிக்கவும் செய்கிறது. அனுபவித்ததைப் பகிர்தல் என்பது எதன் பொருட்டோ தேவையாகிப் போய்விடுகிறது...!

அலாதியான விசயங்களைப் பகிர்தலை விட வேறென்ன வேண்டிக் கிடக்கிறது...? என்றும் தோன்றுகிறது.....

அமீரகம் மட்டுமல்ல.... என் தாய்த்தமிழகமும் அழகான மழை நாட்களுக்குள் நுழையப்போகிறது, அதன் பின் மார்கழிக் குளிர், பின் விழாக்கள் என்று குதூகலிக்கப்போகிறது. வரவிருக்கும் மழைக்காலத்தில் நிறைய மழை பெய்யட்டும்.....!!!!சேதங்கள் விளைவிக்காத சிறப்பான பருவமாய் லயிப்போடு  கடந்து போகட்டும்....

பிறகென்ன....

பனிக்காலம் ஆரம்பிக்கப் போகிறது

இரவுகளில் யாரும் வெளியே வரமாட்டார்கள்...

இனிதான்..

நான் நடுங்கிக் கொண்டாவது

வெளியே நடக்கவேண்டும்..!

தேவா. S