Skip to main content

சிறகுகள் இன்றி பற...!



இரண்டு பெண்களை அஃபிசியலாய் கடந்த பின்பு ) தன்னுடைய 50+ல் நிஜமான காதலுக்குள் விழுந்திருக்கிறார் முன்னொரு நாளில் காதல் இளவரசன் என்றழைக்கப்பட்டு இப்போது உலகநாயகனாயிருக்கும் ஜீனியஸ் கமல்ஹாசன். எத்தனையோ படங்களில் காதலை நடித்துக்காட்டிய அந்த மாபெரும் கலைஞனை காதல் பூரணமாய் ஆக்கிரமித்து இருந்ததை சமீபத்தில் கண்ட நீங்களும் வெல்லலாம் ஒரு கோடி நிகழ்ச்சியின் மூலம் அறிய முடிந்தது.

திருமணம்தான் காதலின் உச்சம், அதுவே காதல் வென்றதின் அடையாளம் என்று இன்னமும் சொல்லிக் கொண்டிருப்பவர்களைப் பார்த்தால் எனக்குப் பாவமாய்த்தான் இருக்கிறது. நான் +2 படித்துக் கொண்டிருந்த போது ஜுவியில் காதல்படிக்கட்டுகள் என்று பிரபலங்களைக் கொண்டு எழுதப்பட்ட கட்டுரை வெளிவந்துக் கொண்டிருந்தது. ஜூவி வந்தவுடன் அடித்துப் பிடித்து வாங்கி வரிவிடாமல் வாசித்து காதலை உள்ளுக்குள் கோடையில் தண்ணீரைப் பிடித்து சட்டைக்குள் ஊற்றிக்கொள்ளும் உற்சாகத்தோடு வாசித்தும் முடிப்பேன்.

வைரமுத்து எப்போதுமே காதலை வார்த்தைப்படுத்துவதில் இராட்சசன். அவரது வரிகளை வாங்கிக் கொண்டவர்களின் விழிகளில் ' காதல் பூ ' பூக்காமல் இருந்தால் அவர்கள் ஒன்று மொழியறியாதவர்களாக இருக்க வேண்டும்...இல்லையேல் மனம் வறண்டவர்களாயிருக்கவேண்டும். ஏனென்றால் எந்தச் செடி மழைக்கு மறுபதில் சொல்லாமல் இருந்திருக்கிறது. பூவாகவோ, காயாகவோ அது தன் மெளனத்தை உடைத்துதானே ஆகவேண்டி இருக்கிறது.

வைரமுத்துவிற்குப் பிறகு இன்னமும் நினைவில் இருக்கும் காதல் படிக்கட்டுகள் நடிகர் பார்த்திபன் எழுதியது. சட் சட் என்று வெடித்துப் பூக்கும்  மொட்டுக்களை பார்க்கும் போது என்ன பரவசம் தோன்றுமோ அதே அளவு பரவசத்தை பார்த்திபனின் வார்த்தைகள் நமக்குள் இறக்கிவைக்கும். சுமை தூக்கிச் செல்லும் ஒரு கூலியொருவன் உச்சி வெயிலில் ஒரு மரத்தடியில் சுமையை இறக்கி வைத்து விட்டு வயிறு நிறைய நீர் பருகி மரத்தின் வேரில் சாய்ந்து கொள்ளும் சுகத்தைக் காதல் படிக்கட்டுகள் கட்டுரை தப்பாமல் எனக்குக் கொடுத்திருக்கிறது.

பார்த்திபனின் சீதாயணம் அப்படித்தான் இருந்தது. அவரது காதல் வென்றது என்று நான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கையில் சிலவருடங்கள் கழித்து அது தோற்றுப் போனதாய் உலகம் அறிவித்தபோது அதை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. காதலை ஒரு திருமணத்தின் மூலம் ஜெயிக்கவைப்பதும், பிறகு திருமணம் முறிந்தவுடன் அதைத் தோற்கவைப்பதும் இந்த சமூகத்தின் ஒரு பொய் விளையாட்டு. காதலுக்கும் திருமணத்திற்கும் எந்த ஒரு சம்பந்தமும் இருக்க முடியாது என்றுதான் நான் சொல்வேன். நீங்கள் காதலித்தவரை திருமணம் செய்து கொள்கிறீர்கள். திருமணம் செய்துகொள்வது எதற்கு என்று நான் கேட்டால் காதலிக்க என்று எத்தனை பேரால் பதில் சொல்ல முடியும்?

அப்படியே காதலிக்க திருமணம் செய்துகொள்கிறேன் என்று கூறுபவர்கள் ஏற்கெனவே காதலித்துக் கொண்டுதானே இருந்தார்கள்...? பிறகு திருமணம் எதற்கு..? என்னைப் பொறுத்தவரை திருமணம் என்பது ஒரு சமூக ஒழுங்கு. ஒழுங்கிலும் காதல் இருக்கலாம் அவ்வளவுதான். அதற்காக இந்தக் கட்டமைப்பில் இல்லாதது எல்லாம் காதலற்றது என்று பழிசுமத்துவதில் என்ன நியாயம் இருக்கிறது? இன்னும் சொல்லப்போனால் மரணம் என்ற ஒன்று இல்லாவிட்டால் எப்படி கடவுள் அவசியமில்லாதவராகிப் போவாரோ....அப்படியே காமம் என்ற ஒன்று இல்லாவிட்டால் இங்கே காதல் என்ற வார்த்தை அவசியம் இல்லாமலேயே கூட போயிருந்திருக்கும்.

இப்போது கமல் கெளதமிக்கு துணை. கெளதமி கமலுக்குத் துணை. ஒருவரின் வலிகளை வாங்கிக் கொண்டு, பலவீனங்களைப் புரிந்து கொண்டு, நிபந்தனைகளற்று அவரால் எதுவுமே பதிலுக்கு செய்ய முடியாது என்றாலும் யார் ஒருவரை நாம் நேசிக்கிறோமோ அங்கே காதல் விஸ்வரூபமெடுத்து நிற்கிறது. கடவுள் என்ற இதுவரை நான் காணாத அந்த ஒரு பிம்பம்  வாழ்க்கையாய் என் முன் விரிந்து கிடக்கிறது. 

நான் கீழே விழுகையில் என்னை தாங்கிப் பிடிக்கும் நிலமாயும், தாகத்தில் தண்ணீராயும், வயிற்றின் பசியடக்கும் உணவாயும் உலகத்து அதிசயங்களையும் முரண்களையும் கண்டு வாய்பிளந்து சிலாகிக்கையில் கிறங்க வைக்கும் உணர்வாயும் எனக்குள் பரவி அந்த பிம்பம் என்னை எப்போதும் நேசித்துக் கொண்டே இருக்கிறது....அதனால் எனக்கு கடவுள் என்ற மாயாபிம்பத்தின் மீது காதல் இருக்கிறது. நான் வெறுத்தால் என்னை தூக்கி வீசி எறிந்து விடுமா இந்த பூமி...? சுமந்து கொண்டுதானே சுற்றும்....!

காதலிக்க நம்மைக் கடந்த வேறொன்று வேண்டும். அது மனிதராகவும் இருக்கலாம், அவ்வளவுதான். பெரும்பாலும் வெவ்வேறு எதிர்ப்பார்ப்புகளோடு இணைபவர்களை விட்டு காதல் ஓடி ஒளிந்து கொள்ள அங்கே வியாபாரம் மட்டுமே நடக்கிறது. எனக்குப் பிடித்த மாதிரி நீ இரு, உனக்குப் பிடித்தமாதிரி நான் இருக்கிறேன் என்று சொல்லிக் கொண்டு தியாகிகளாய் வாழ்ந்து கொண்டு, சுயவிருப்பங்களைக் குழிதோண்டி புதைத்துக் கொள்ளும் வைபவத்தைதான் இங்கே பெரும்பாலும் காதல் என்று சொல்கிறார்கள்.

உனக்குப் பிடித்தமாதிரி நீ இருப்பதையே நான் காதலிக்கிறேன் என்று எத்தனை பேரால் தன் துணையைப் பார்த்து சொல்ல முடியும்..? பெரும்பாலும் கட்டுப்பாடுகள் எல்லாமே பயமும் அடக்குமுறையும் கொண்ட மனதிலிருந்தே பிறக்கின்றன.

கமலும், கெளதமியும் நிஜமான காதலர்களாய் இணைவதற்கு அவர்களின்  அனுபவம் துணை நின்றிருக்கிறது. காலம் ஆசானாய் இருந்திருக்கிறது. இரண்டாவது மனைவியையும் பிரிந்த தனிமையில், ஏற்கெனவே வாழ்க்கை நிராகரித்துவிட்ட புற்றுநோயில் இருந்து மீண்டு கொண்டிருக்கும் ஒருவரை தன் தோளோடு சேர்த்துக் கொண்டு தானும் விழாமல், அவளும் விழாமல் தாங்கிப் பிடிக்கும்...சுகத்தை காதலென்று சொல்லாமல் வேறு எதைக்காதல் என்று சொல்வதாம்...?

கமலுக்கும், கெளதமிக்கும் திருமணம் என்னும் சடங்கிற்குப் பின்னால் இருக்கும் பொய்மை என்னவென்று தெரிந்திருக்கும். அவர்கள் அந்த சடங்கிற்குள் மீண்டும் செல்லவிரும்பவில்லை. அந்த சடங்கு இருவருக்கும் பிள்ளைகளை மட்டும் கொடுத்துவிட்டு கரைந்து போய்விட்டதோடு  மிகப்பெரிய புரிதலை அவர்களின் இயல்பிலேயே நிறைத்தும் சென்று விட்டது..! இனி எதற்கு திருமணம் என்ற ஒன்று தனியே...அவர்களுக்கு அவசியமா என்ன?

திணிக்கப்பட்ட அன்பு எப்போதும் வெறுப்பாகவே முடிகிறது. கற்பிக்கப்பட்ட போலி ஒழுக்க நெறிகளைச் சிலுவைகளாய் சுமந்து கொண்டு காதலாய் இருப்பதைப் போலக் காட்டிக்கொள்வதை விட....

கட்டுக்கள் அற்ற பெருவெளியில் யாருமற்ற தனிமையில் நம் ஏகாந்தச் சிறகுகளோடு நாமே நாமாய் எதிர்பார்ப்புகளற்ற காதலோடு இலக்குகளின்றி பறப்பதே சுகம்...! இப்படியான நிலையில் வெற்றியும் இல்லை தோல்வியுமில்லை...!

" கணங்கள் தோறும் கலைத்துக் கொள்ளும் ஒப்பனைகளில்....இடம் வலமாய், வலம் இடமாய், மேல் கீழாய், கீழ் மேலாய், மாறி, மாறி சுயமென்ற ஒன்றே எனக்கில்லை என்று என்று அறுதியிட்டுக் காலம் கூறினாலும்...

சார்ந்தியங்கும் சாங்கியத்தில் ஒளிந்திருக்கும் மூலவனின் இயல்புகள்.இல்லாத காலப்பெருவெளிக்கு முன்பும், பின்பும்.....ஒன்றென்று அறிக எம் மக்காள்....! "


தேவா. S







Comments

vinthaimanithan said…
நல்ல கட்டுரை தேவாண்ணே! ரொம்ப அழகா எழுதி இருக்கீங்க. வாழ்த்துக்கள்!
காதலைப் பற்றி நல்லாவே சொல்லி உள்ளீர்கள்...
One of ur best posts Dheva!
நல்ல புரிதலான கட்டுரை..வாழ்த்துக்கள்.
செம.ஆனால் ஒத்துக் கொள்ள தான் யாருக்கும் மனது வராது.
Anonymous said…
கல்லூரி காலங்களில் காதல் பட்டிக்கட்டுக்கள் நானும் வாசித்தது உண்டு. நீங்கள் கூறுவது உண்மை தான் காதல் ஒழுக்கம் என்பது திருமணத்தோடு வென்றுவிடும் என்பது மாயையே. திருமணத்தின் பின் தான் காதலின் போட்டியே தொடங்குகின்றது, எவ்வாறு வாழ்ந்து முடிக்கின்றோம் என்பதில் தான் காதலின் வெற்றியே தங்கியுள்ளது. மிகவும் அருமையான ஒரு பதிவு சகோ. வாழ்த்துக்கள் !
தியரியா படிக்கும் போது எளிதாக தெரியும் நிறைய விசயங்கள் பிராக்டிகலாக மிகச்சிரமமாக இருக்கிறது.

கைகூடிய காதல் உதிர்ந்து கொண்டும் இருக்கும் அதே நேரத்தில் , கைகூடா காதல் துளிர்த்துக்கொண்டும் இருக்கின்றது.

பரஸ்பரம் எதிர்பார்ப்புகள் இல்லாமல் ஒரு வாழ்க்கை வாழ்வது என்பது அவ்வளவு எளிதா அண்ணா ...?


poongody,Ratnam said…
Beautiful article Dheva. It's very true. Let us wish those two souls live together for long.
Anonymous said…
nice post deva....

who said marriage is the only recognition for love ??

Heart which accepts a person when she needs the most is great. let us keep the critics/praise apart.

But is it really fair to post a article on the personal issue of an individual? hmm

with regards,
kalyani

Popular posts from this blog

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்.....!

ஒரு அடைமழை நாளில் அதன் சாரலை வாங்கிக் கொண்டு வாசலோரம் அமர்ந்திருக்கையில் கிடக்கும் சுகமொன்றை நீ பிறந்த அன்று உணர்ந்தேன் என் மகளே...! கனவுகளோடு வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவனின் மடியில் வந்து விழுந்த கவிதையொன்று என் கண் முன்னே வளர்ந்து நின்று அன்பினால் என்னை ஆளும் விந்தையொன்றை காலம் எனக்கு சமைத்துக் கொடுத்ததடி பெண்ணே உன் வடிவில்..! உன் செல்லக் கோபங்களும், தொடர்ச்சியான கேள்விகளும், ஆளுமையான அதிகாரமும் தீர்ந்தே போகாத நேசமும் என்று இறவனின் கரங்கள் நேரடியாய் என்னை ஆசிர்வதிக்கும் அலாதி சுகத்தை நீதானடி எனக்கு எப்போதும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்... ஜடை பின்னுமளவிற்கு உனக்கு முடி வளர்ந்திருந்த தினமொன்றில் நீ கவிதையாய் தலை துவட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த கன்னிக்காட்சியை என் விழிகள் விரிய பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்....உன்னை இழுத்து அணைத்து உச்சி முகர்ந்து உனக்கான முதல் ஜடையை ஆசையாய் நான் பின்னிப் பார்க்கையில் ஆசையாய் தாயொருத்தி முதன் முதலாய் தன் குழந்தைக்கு முலை பொறுத்தி பாலூட்டும் சுகமொன்றை உணர்ந்தேன் என் மகளே...! உன் பிஞ்சு விரல்களில் நான் நகம் நறுக்கும் தருணங்களில் எல்

குணா....!

இந்தப் படம் வந்த 1992ல் எனக்கு பைத்தியக்காரத்தனமான படமாகத் தோன்றியது. முழுப்படமும் அபத்தமாய் தெரிந்தது. குணாவுக்கும் அபிராமிக்குமான காதல் காட்சிகள் மட்டும் கொஞ்சம் சலிப்பில்லாமல் தோன்றியது. மற்றபடி சுத்தமாய் பிடிக்காத ஒரு திரைப்படமாய்த்தான் குணா எனக்கு இருந்தது. காலங்கள் கடந்து இங்கும் அங்கும் பயணித்து ஏதேதோ காரியங்கள் அழிந்துபோய் காரணங்களை பிடித்துத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு உன்மத்த நிலை ஓய்ந்து போய் குணாவை இப்போது பார்க்கும் பொழுதுதான் புரிகிறது ஜீனியஸ் என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் என்னவென்று. கமல்ஹாசன் என்னும் நடிகனுக்குள் இருக்கும் தேடல்தான் நிஜமான ஆன்மீகமாய் இருக்க முடியும் ஆனால் அதை கமல் ஆன்மீகம் என்று ஒத்துக் கொள்ளமாட்டார். ஆன்மீகம் என்ற பதம் இப்போது எங்கெங்கோ யார் யாருக்கோ வெவ்வேறு காரணங்களுக்காகப் பயன்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தக் காலச்சூழலில் எனக்கும் கூட இந்த ஆன்மீகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாடு கொஞ்சம் குமட்டிக் கொண்டுதான் வருகிறது. தேடலில் இருப்பவர்கள் தேடிக் கொண்டிருப்பவர்கள், இது எதனால், இதன் காரணம் என்ன? எனக்கு இப்படித் தோன்றுகிறதே ஏன்?  இந்த உடலுக்குள் தோன்றும் பல

இரவு...!

இரவுகளின் நீட்சிகள் படம் போல பகலிலும் தொடரும் ஒரு அற்புத அனுபவம் வாய்த்திருக்கிறதா உங்களுக்கு...? ஆமாம் இரவு எப்போதும் அலாதியானது...அதுதான் சத்தியத்தின் முகமும் கூட..வெளிச்சத்தின் மூலம் இருள்....! எல்லா ஒளிகளின் கருவறை. ஆதியில் இருந்தது இருளான சூன்யம்...சுன்யம்னா சலனமற்ற...ஒரு சப்தமில்லா அதுதான் எல்லாவற்றின் கருவறை. எதுவெல்லாம் ஜனிப்பிக்கிறதோ அதுவெல்லாம்...தாய் என்று சொல்வது எல்லாம் பெரும்பாலும் உருவாக்குவதலோடு அரவணைத்தலோடு சேர்ந்துதான் பார்க்கிறோம். பிரபஞ்ச மூலம் தாய். எல்லாவற்றையும் ஜனிப்பித்து, மரணித்து தன்னுள் அடக்கி வியாபித்து நிற்கும் பெருஞ்சக்தி. இந்த மூலத்தின் நிறம் இருளான சப்தமில்ல நிசப்தம். இந்த சாயலைத்தான் நான் இரவுகளில் பார்த்து லயித்துப் போய் அதோடு உறவாடுதல் ஒரு அலாதியான சுகத்தை எனக்கு கொடுத்து இருக்கிறது..உங்களுக்கும் கொடுக்கலாம் கொடுக்காமலும் இருக்கலாம்......அவரவர் மனோநிலை சார்ந்த விடயம் அது. இச்சைகள் தொலைத்த ஞானி போல சப்தங்கள் தொலைத்த இரவுகளை எப்போதும் காதலிக்கிறேன்.நிலவிருந்தால் ஒரு கதை சொல்லும் நிலவற்றிருந்தால் வேறு கதை சொல்லும்..சிரிக்கும் நட்சத்திர கூட்டமோ...தூரத்த