Skip to main content

யாசகன்...!



வீதியிலிறங்கியாயிற்று. தீர்மானத்திலொரு மாற்றமுமில்லை. கடமைகளென விதிக்கப்பட்ட பொய்களை புள்ளி விபரத்தோடு தீர்த்துமாயிற்று. தேவைகளை தீர்த்த பின்பு யாருக்கும் தேவையில்லாதவனாய் என்னை மாற்றிக் கொண்டாயிற்று. உயிரைச் சுமந்து கொண்டிருக்கிறேனென்ற கள்ளப் பெருமிதம் கொண்ட உடலைப் பொதியெனச்  சுமந்து சிரித்தபடியே உயிராய் கிளம்பியாயிற்று.

கால்களின் திசைகளை தயவு செய்து கணித்து விடாதே என் புத்தியே, கனவுகள் என்று எந்தக் கருத்தையும் விஸ்தரித்துப் பார்த்து விடாதே என் மனமே..! நான் காலப் பள்ளத்தை அறிவினை உடைத்தெறிந்து தாண்டி இருக்கிறேன். கற்பிதங்கள் கொண்ட வாழ்க்கையை தீயிட்டுக் கொளுத்திய திருப்தியில் நடந்து கொண்டிருக்கிறேன். வாழ்க்கையின் வடிவம் தேவைகளில் இல்லை. வாழ்க்கையின் வடிவம் தேவைகளற்றது. நிபந்தனைகளற்றது... கொள்கைகளற்றது... சிந்தனைகளற்றது. துள்ளியோடும் புள்ளி மானின் தேவைகளை தீர்த்துக் கொள்ள அது யாதொரு கருத்தும் எடுத்துக் கொள்வதில்லை. இட்ட பிச்சையை புசிக்கும் ஞானத்தை பேரிறை இயற்கையாக்கி வைத்துவிட்டு மனிதனை மட்டும் செயற்கையாக்கி வைத்து விட்டது.

எங்கோ செல்லட்டும் என் பயணம். யாருக்காகவும் இல்லாது மரிக்கட்டும் எனது உயிர். ஏதோ ஒரு கானகத்தினூடே செல்லரித்துப் போகட்டும் இந்த உடல். யாசகனுக்கு என்ன திட்டம் வேண்டி இருக்கிறது. இட்டால் பிச்சை, இடாவிட்டால் பசி. எந்தச் செடியும் காய்கறியை விற்பனைக்காய் உற்பத்தி செய்வதில்லை. எந்த சுனையும் பொருள் வாங்கிக் கொண்டு தாகம் தீர்ப்பதில்லை. விளைபவைக்கு என்ன வியாபார யுத்தி தெரியும்? இயற்கையை செயற்கையாக்கி வர்ணமடித்து, அலங்காரம் செய்து நான் செய்தேன் என்று கூறி பெருமையடித்துக் கொள்வதைத் தவிர வேறு என்ன தெரியும் இந்த மனிதர்களுக்கு..?

இருந்ததைதானே நீ கூட்டிக் கழித்து கண்டேன் என்கிறாய்..? எல்லாவற்றையும் நீ கூட்டிக் கழிக்கிறாய் உன்னை யார் கூட்டிக் கழித்தது...? உன் ஒவ்வொரு இதயத் துடிப்பிற்கும் இடைப்பட்ட பேரமைதியில் படுத்துக் கிடப்பது யார்...? நான் யாசகன். எனக்கு மனிதர்களின் கூட்டு தேவையில்லை. அடர் கானகங்களில் வழிந்தோடும் நீர் என்னிடம் என்ன பேரம் பேசி விட்டா தண்ணீர் குடிக்கச் சொல்லப் போகிறது...? பறிக்க ஆளின்றி மண்ணில் விழுந்து கிடக்கும் கனிகள் என்ன.. நம்மிடம் காசு கொடுத்து விட்டு கை வை என்றா சொல்லப் போகிறது...?

வாழ்க்கை உங்களுக்கு அருளப்பட்டது. நீங்கள் வாழ்க்கையை நாசப்படுத்தினீர்கள். இப்படியாய் வாழ்க்கையை நாசப்படுத்தி விட்டு அதை வரலாறு என்றீர்கள். மனிதர்கள் மனிதர்களை அடக்குவதைப் பெருமை என்றீர்கள். வலு உள்ளவனைத் தலைவன் என்றீர்கள்..., அழகாயிருந்த எல்லாவற்றையும் ரசிக்க மறந்து அடைய நினைத்தீர்கள்...

உங்களைச் சுற்றி வெளிச்சத்தை ஏற்படுத்தி சந்தோசத்தை எல்லா பாகங்களிலும் நிறைத்து வைத்திருந்தது இயற்கை என்னும் பேரிறை.. நீங்கள் கட்டுப்பாடுகளைப் போட்டுக் கொண்டு ஒழுக்கம் என்னும் பொய்யைச் சுமந்தபடியே எல்லா வெளிச்சத்தையும் அணைத்து விட்டு இருளில் புலம்பிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்...!  இயற்கைக்கு தெரியாத ஒழுக்கமா என்ன? பூமியின் ஒழுக்கத்தில்தான் உங்களின் இரவும் பகலும் தனக்கு 24 மணிநேரம் என்று கணக்கிட்டுக் கொண்டது. அது சூரியனை சுற்றும் ஒழுக்கம் தான் உங்களின் வருடமாகிப் போனது..?

அதன் ஒவ்வொரு நகர்வும் உங்களுக்கு காலங்கள் என்று போதிக்கப்பட்டது. இயற்கையின் ஒழுக்கம் உங்களுக்கு வாழ்க்கையைக் கொடுத்தது. நீங்கள் உருவாக்கிய ஒழுக்கங்கள் உங்களைப் பைத்தியக்காரர்களாக்கி வைத்திருக்கிறது. ஆமாம்...

நாடென்று ஒரு ஒழுக்கம் உண்டாக்கி எல்லைகளை வகுத்துக் கொண்டீர்கள். என்னவாயிற்று..? எல்லைகள் கடந்து கால்கள் பதித்தால் மிருகமென மாறி உயிர் பறித்துக் கொண்டீர்கள். மொழியென்ற ஒரு ஒழுக்கத்தை பின்பற்றி பெருமைகள் பேசிக் கொண்டீர்கள். என்ன ஆனது..? உங்கள் மொழியே பிராதனமென்று கூறி சக மனிதரிடம் வன்மம் கொண்டீர்கள். மதமென்ற ஒரு ஒழுக்கத்தையும், சாதியென்ற ஒரு கட்டுப்பாட்டையும் ஏற்படுத்திக் கொண்டு மனிதரை மனிதர் ஈனப்படுத்தி கொலைகள் செய்து கொண்டீர்கள்? இப்படி எதை எதையெல்லாம் ஒழுக்கம் என்று இயற்றினீர்களோ அவை எல்லாம் உங்களின் அழிவுக்கான மரண சாசனம் ஆகிப் போய்விட்டது.

வழிமுறையை சொன்ன ஞானிகளை எல்லாம் கொன்று போட்ட உங்களின் ஒழுக்கங்கள், பல ஞானிகளின் கூற்றை வசதிக்கேற்ப மாற்றிக் கொண்டு விட்டு அந்த அயோக்கத்தனத்திற்கு துணையாய் அவர்களின் பெயர்களை போட்டுக் கொண்டது.

இதோ...உங்கள் ஒழுக்கங்களை எல்லாம் என் காலடியில் போட்டு மிதித்து விட்டேன். இப்போது நான் ஒரு யாசகன். யாசகம் என்பது பிச்சை அல்ல. யாசகம் என்பது வாழ்க்கை. யாசகம் என்பது தியானம். யாசகம் என்பது தான் யாருமல்ல என்னும் அகங்காரம் அழிக்குமொரு வித்தை. சூரியனிடமிருந்து  பெற்ற பூமியின் யாசகத்தில் பகல்களைக் கொண்டாடும் பிச்சைக்காரர்கள்தானே இந்த பூமி முழுதும் நிரம்பிக் கிடக்கிறார்கள். என் வார்த்தைகளை  எல்லாம் எரித்து விட்டேன். என் சொற்கள் எல்லாம் பட்டுப் போய்விட்டன. என்னைச் சுற்றிலும் என்னை அடையாளம் காண எந்த மனிதரின் அவசியமும் எனக்குத் தேவையில்லை. போதும் நான் புலனறிவோடு வாழ்ந்தது.

எப்போதும் பேசாத மலைகள், எப்போதும் பேசும் மரங்கள், பாதுகாப்புக்காய் வன்மம் கொள்ளும் விலங்குகள், யாருக்காகவும் நிற்காத நதி என்று என் முன் எதிர்ப்படும் எதுவுமே என்னிடம் நான் யாரென்று விசாரிக்கப் போவதில்லை. நான் யாருமில்லை என்பதை மனிதர்களிடம் சொல்லி சொல்லி நான் அலுத்துப் போய்விட்டேன். மனிதர்களின் ஆறாம் அறிவுக்கு எட்டாத பகுத்தறிவின் உச்சம் மட்டுப்பட்ட நிலையிலிருக்கும் யாவும் விளங்கி நடக்கும் விந்தையை என் விழிகளால் வாங்கிக் கொள்ளப் போகிறேன்.....

தொப்புள் கொடி அறுத்து நான் விட்டுப் பிரிந்த பெற்றவளின் நினைவுகளை எத்தனை முயன்றாலும் அறுக்க முடியாத அஞ்ஞானத்தின் ஓரத்தில் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும்  பிரபஞ்சத்தின் மூலத் தொடர்பை, கருவறைக்குள் மிதந்து கொண்டிருக்கையில் உணவு கொடுத்த பெருங்கருணையின் அன்பை, அப்போது என் உடல் நிறைத்த பிராணனை... இதோ.. இதோ நான் பரிபூரணமாய் அனுபவிக்கத் தொடங்கி விட்டேன்....

எங்கிருந்து பிச்சை இடுகிறானோ அந்தக் கருணா மூர்த்தி... இதோ புலன்களை எல்லாம் பூட்டிக் கொண்டு தொடங்கி விட்டது இந்த யாசகனின் பயணம்....

அவித்தை அழிக்கும்
வித்தைக்காய்...
கொண்டேன்
ஒரு ஜட சரீரம்...!

வித்தையானவன்
வித்தையறிந்தவன் சித்தம்
இதுவெனெ கிடந்து
போக எத்தனிக்கையில்
நித்தம் நடந்திடும் 
நாடகங்களில் பித்தனாகிறேன்
நான்!

என்று தொடங்கியோ..?
என்று முடியுமோ...?
இந்த சத்து சித்துவின் ஆனந்தம்!
பற்று கொண்டு நான்
வாழ்ந்து அழிகையில்
வந்து போகுமோ 
ஒரு காரணம்?


தேவா. S



Comments

Popular posts from this blog

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்.....!

ஒரு அடைமழை நாளில் அதன் சாரலை வாங்கிக் கொண்டு வாசலோரம் அமர்ந்திருக்கையில் கிடக்கும் சுகமொன்றை நீ பிறந்த அன்று உணர்ந்தேன் என் மகளே...! கனவுகளோடு வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவனின் மடியில் வந்து விழுந்த கவிதையொன்று என் கண் முன்னே வளர்ந்து நின்று அன்பினால் என்னை ஆளும் விந்தையொன்றை காலம் எனக்கு சமைத்துக் கொடுத்ததடி பெண்ணே உன் வடிவில்..! உன் செல்லக் கோபங்களும், தொடர்ச்சியான கேள்விகளும், ஆளுமையான அதிகாரமும் தீர்ந்தே போகாத நேசமும் என்று இறவனின் கரங்கள் நேரடியாய் என்னை ஆசிர்வதிக்கும் அலாதி சுகத்தை நீதானடி எனக்கு எப்போதும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்... ஜடை பின்னுமளவிற்கு உனக்கு முடி வளர்ந்திருந்த தினமொன்றில் நீ கவிதையாய் தலை துவட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த கன்னிக்காட்சியை என் விழிகள் விரிய பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்....உன்னை இழுத்து அணைத்து உச்சி முகர்ந்து உனக்கான முதல் ஜடையை ஆசையாய் நான் பின்னிப் பார்க்கையில் ஆசையாய் தாயொருத்தி முதன் முதலாய் தன் குழந்தைக்கு முலை பொறுத்தி பாலூட்டும் சுகமொன்றை உணர்ந்தேன் என் மகளே...! உன் பிஞ்சு விரல்களில் நான் நகம் நறுக்கும் தருணங்களில் எல்

குணா....!

இந்தப் படம் வந்த 1992ல் எனக்கு பைத்தியக்காரத்தனமான படமாகத் தோன்றியது. முழுப்படமும் அபத்தமாய் தெரிந்தது. குணாவுக்கும் அபிராமிக்குமான காதல் காட்சிகள் மட்டும் கொஞ்சம் சலிப்பில்லாமல் தோன்றியது. மற்றபடி சுத்தமாய் பிடிக்காத ஒரு திரைப்படமாய்த்தான் குணா எனக்கு இருந்தது. காலங்கள் கடந்து இங்கும் அங்கும் பயணித்து ஏதேதோ காரியங்கள் அழிந்துபோய் காரணங்களை பிடித்துத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு உன்மத்த நிலை ஓய்ந்து போய் குணாவை இப்போது பார்க்கும் பொழுதுதான் புரிகிறது ஜீனியஸ் என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் என்னவென்று. கமல்ஹாசன் என்னும் நடிகனுக்குள் இருக்கும் தேடல்தான் நிஜமான ஆன்மீகமாய் இருக்க முடியும் ஆனால் அதை கமல் ஆன்மீகம் என்று ஒத்துக் கொள்ளமாட்டார். ஆன்மீகம் என்ற பதம் இப்போது எங்கெங்கோ யார் யாருக்கோ வெவ்வேறு காரணங்களுக்காகப் பயன்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தக் காலச்சூழலில் எனக்கும் கூட இந்த ஆன்மீகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாடு கொஞ்சம் குமட்டிக் கொண்டுதான் வருகிறது. தேடலில் இருப்பவர்கள் தேடிக் கொண்டிருப்பவர்கள், இது எதனால், இதன் காரணம் என்ன? எனக்கு இப்படித் தோன்றுகிறதே ஏன்?  இந்த உடலுக்குள் தோன்றும் பல

இரவு...!

இரவுகளின் நீட்சிகள் படம் போல பகலிலும் தொடரும் ஒரு அற்புத அனுபவம் வாய்த்திருக்கிறதா உங்களுக்கு...? ஆமாம் இரவு எப்போதும் அலாதியானது...அதுதான் சத்தியத்தின் முகமும் கூட..வெளிச்சத்தின் மூலம் இருள்....! எல்லா ஒளிகளின் கருவறை. ஆதியில் இருந்தது இருளான சூன்யம்...சுன்யம்னா சலனமற்ற...ஒரு சப்தமில்லா அதுதான் எல்லாவற்றின் கருவறை. எதுவெல்லாம் ஜனிப்பிக்கிறதோ அதுவெல்லாம்...தாய் என்று சொல்வது எல்லாம் பெரும்பாலும் உருவாக்குவதலோடு அரவணைத்தலோடு சேர்ந்துதான் பார்க்கிறோம். பிரபஞ்ச மூலம் தாய். எல்லாவற்றையும் ஜனிப்பித்து, மரணித்து தன்னுள் அடக்கி வியாபித்து நிற்கும் பெருஞ்சக்தி. இந்த மூலத்தின் நிறம் இருளான சப்தமில்ல நிசப்தம். இந்த சாயலைத்தான் நான் இரவுகளில் பார்த்து லயித்துப் போய் அதோடு உறவாடுதல் ஒரு அலாதியான சுகத்தை எனக்கு கொடுத்து இருக்கிறது..உங்களுக்கும் கொடுக்கலாம் கொடுக்காமலும் இருக்கலாம்......அவரவர் மனோநிலை சார்ந்த விடயம் அது. இச்சைகள் தொலைத்த ஞானி போல சப்தங்கள் தொலைத்த இரவுகளை எப்போதும் காதலிக்கிறேன்.நிலவிருந்தால் ஒரு கதை சொல்லும் நிலவற்றிருந்தால் வேறு கதை சொல்லும்..சிரிக்கும் நட்சத்திர கூட்டமோ...தூரத்த