காதல்...!

NOTHING.....BUT JUST THE NEXT ISSUE....!


பெரிதும் சிறிதுமாய் அவ்வப்போது வந்து ஆக்கிரமித்து கொண்டிருக்கும் கற்பனைகளின் ஓட்டத்தில் என்னின் சுயம் தொடும் முயற்சிகளின் ஓட்டத்துக்கு நடுவே அவ்வப்போது வந்து ஆக்கிரமித்துக் கொள்கிறது காதலென்னும் உணர்வு. உருவமாய் பயிற்றுவிக்கப்பட்ட காலத்திலிருந்து இன்று வரை தவறாமல் என் இதயம் துளைக்கும் தோட்டாவாய் எண்ணங்களை கிளர்ந்தெளச் செய்யும் கிரியா ஊக்கியாய் இருக்கும் வீரியமான அந்த விசையின் ஆதி முடிச்சு எங்கே போடப்பட்டது அல்லது எப்போது போடப்பட்டது?

ஏதோ ஒரு கணத்தில் என் இதயத்தின் முதல் துடிப்பு ஆரம்பித்த அந்த நொடியில் துளிர்த்திருக்கும் என்ற நம்பிக்கையில்லை...ஏனென்றால்.. என் இதயத்தின் கடைசி துடிப்பில் அது மரித்து விடும் என்ற வாதத்தில் செத்துவிடும் காதல் என்ற உணர்வு..ஆனால் அப்படி அல்ல.. அது எப்போதும் சாகாது...! வெளிச்சத்தில் இருந்தாலும் ஓடி ஒளிந்து இருட்டு தேடும்....ஒளி காணா மனிதன் போல எப்போதும் மறைந்து நின்று விளையாடுவதே பழக்கமாய்ப் போன இந்த காதல் படுத்தும் பாடுகளை...என்னவென்று சொல்வது..?

யாருமற்ற தனிமை என்றால் காதலுக்கு கொள்ளைப் பிரியம்...! ஆமாம் அந்த கணங்களில் தான் என் மனதிலிருந்து சீறிப்பாய்ந்து எண்ணமாய் கிளைத்து ஏதோ ஒன்றை எழுது என்ற உந்துதலை மூளைக்கு அனுப்பி கைகளின் வழியே வந்து வழிவாள் என் காதல் என்னும் என் காதலி....!

எழுத எழுத என்னை ஏங்க வைத்து உலகின் உச்ச இன்பங்களை எல்லாம் காலடியில் போட்டு பொடிப்பொடியாக்கி நானும் அவளும் நடத்தும் கூடல்களில் தெரித்து விழும் வித விதமாய் எமது எழுத்து குழந்தைகள்....! காலம் என்ற ஒன்றை அழித்து விட்டு காதல் என்ற ஒன்றை எல்லா திசையிலும் நிறுவிவிட்டு... என்னை அவள் தழுவுதலும் நான் அவளைத் தழுவுவதும் என்று கடந்து கொண்டிருக்கும் பொழுதுகளில் பரிமாறிக் கொள்ளும் எமது முத்தங்களைத்தான் உலகம் கவிதை என்கிறது.

எமது பால்யத்தில் தாயின் வழியே வந்த அவள், பதின்மத்தில் தொடங்கி பல காலம் பெண்களின் மூலம் வந்து எம்மை ஆக்கிரமித்து வித விதமாய் ஆட்டிவித்தாள்....! ஏதோ ஒரு காலத்தில் கடவுளாய் மாறி பக்தி என்ற வேசமிட்டு....அவள் பயிற்றுவித்துக் கொடுத்ததுதான்....ஸ்லோகம், தியானம், ஞானம் எல்லாமே......

பின்னர் கற்றுக் கொடுத்தவளே அத்து மீறி அத்தனையும் அறுத்துப் போட்ட அதிசயமும் நடந்ததது....! எல்லாமாகி என்னுள் நிறைந்து நின்று கொண்டு இனி காணும் பொருளிலெல்லாம் நான் இருப்பேன் என்று சொல்லாமல் சொல்லி சூட்சுமமாய் என்னுள் மறைந்து கொண்டாள்...

எனக்குள் இருந்து ஒரு நறுமணமாய் வீசி எங்கும் தன்னின் இயல்புகள் பரவச்செய்யும் அவள்...மிகச்சிலரிடம் இருந்தும் என்னை எதிர் கொள்வதும் உண்டு....! அப்போதைய எதிர்கொள்ளலில் அந்த அந்த நபர்களின் நேசமாயும் அது மாறிப்போனதும் உண்டு. அந்த நேசத்தில் மறைந்திருப்பவளும் அவள்தான்.....

வாழ்க்கை துணையிடமிருந்து எப்போதும் வீசிக் கொண்டே இருக்கும் அந்த உணர்வுக்கு பின்னால் சிறிய எதிர்பார்ப்புகள் நிறைந்தும், கட்டுப்பாடுகள் நிறைந்தும் போயிவிடுவதால் அதன் இயல்பில் கொஞ்சம் கலப்போடு வெளிப்பட்டு விடுகிறாள். கலப்பு இருந்தாலும் அதன் ஆளுமை என்னவோ வார்த்தைகளுக்குள் வடிக்கவியாலாதது....

மொத்த எதிர்பார்ப்பும் உருகிப் போகும் முதுமையில் ஒரு பட்டத்து அரசியாய் ஒளிர்வாள் அவள்...!

ஒரு மழை பெய்யும் போது ஓடி வந்து என் நெஞ்சு நிறைப்பாள்! மண்ணிலிருந்து வரும் வாசத்தின் ஊடே எனக்கான காதலையும் சேர்த்து பரப்புவாள்....! மழைத்துளியில் நான் நனையும் நேரம்...காதல் என்ற அவள் என்னைக் கட்டியணைத்து என்னில் கரைந்து இல்லாமால் இருப்பாள்...!

உணர்வான அவளை உணர்ந்த பின் தான் பாரதி பாடியிருக்க வேண்டும் இவள் தான் தலைமை இன்பம் என்று.....

உயிர்ப்போடு என்னோடு இருப்பவள் ஒரு பாடல் கேட்கும்போதும், ஒற்றை நிலவாய் என்னை சில்லென்றூ ரசிக்கும்போதும், ஒரு கவிதையிலும், காத்திருத்தலிலும், நட்பிலும், உறவிலுமாய் என்னை சீராட்டி சீராட்டி... என்னுள் இருக்கும் உந்து சக்தியாய் இருந்து கற்பதருவாய் களங்கமில்லாமல் வெளிப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறாள்....

பல நேரங்கள் நாங்கள் மணிக்கணக்காய் பேசுவோம்....சில நேரம் மெளனத்தில்...அப்படியே கடந்து செல்வோம்....!

கட்டுப்பாடுகளும், உத்தரவுகளும் இல்லாத நுண்ணுணர்ச்சியாய் என்னுள் நிறைந்து இருக்கும் காதலே....! பிரபஞ்சத்தின் ஆதியே...! என்னின் உடல் மரிப்புக்கு பின்னும் என்னோடு பின்னி பிணைந்து புணர்தலாய் தொடரபோகும் மூல வித்தே....!

உருவங்களின்றி என்னை ஆட்கொண்டிருக்கும்... பாலினம் சாரா...அறிவே! என் சுவாசத்தில் இருக்கும் சீரான அதிர்வே.....! என்னுள் எப்போதும் நிறை...என்னை சுற்றி எல்லாவற்றையும் நிறை....!

கேள்வியும் பதிலுமற்ற..என் கவிதைகளின்..
கருவினுள்...சிசுவாய் இருக்கும்…
ஜடத்தின் அசைவற்ற உணர்வுகள் எதையுமே...
வெளிப்படுத்த முடியா பிண்டமாய்
இருப்பதானால் ..செயலற்றதா என் காதல்....?
...
...
...
...

இல்லை...அது ஜீவனுள்ள குழந்தை...!


தேவா. S