Skip to main content

நடை...!























நான் அந்த நதிக்கரையின் ஓரமாய் நடந்து கொண்டிருந்த மாலைப் பொழுதில்....காற்றில் பறந்து வந்த சருகு ஒன்று தோள் தொட்டு தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது அதன் பயணத்தை....!

வளைந்து சாய்ந்திருந்த நாணல்களின் தொடலில் சிணுங்கிக் கொண்டே ஒடிக் கொண்டிருந்தது நதி. நதியோரத்தில் வரிசையாயிருந்த மரங்களின் அழகில் வசீகரமாய் இருந்த அந்த மாலையின் ரம்யத்தை கூட்டவே ஒரு ஊதல் காற்று ஊடுருவி பரவிக் கொண்டே இருந்தது.

பொதுவாக மாலை வேளையில் அந்த நதிக்கரை ஓரம் மனிதர்கள் வருவதில்லை..என்பது எனக்கு மிக சாதகமாய் போய்விட்டது. என்னை மறந்து சில மணிகள் நான் நடக்கும் நேரங்களில் கலர்கலாய் கனவுகள் பூக்கும். சிலாகித்து சிலாகித்து ஒவ்வொரு அடியும் எடுத்து வைத்து நடக்கும் தருணத்தில் ஏதோ ஒன்று உற்சாகமாய் உடல் விட்டு வெளியே பறந்து இன்னிசையாய் ஒரு கீதமிசைக்கும்.

என்னோடு நானே இருக்கும் அற்புத கணங்கள் அடிக்கடி கிடைப்பது இல்லை ஆனால் அப்படிப்பட்ட தருணங்களுக்காக சில சமயம் மாதக்கணக்கில் கூட காத்திருந்து இருக்கிறேன். இப்போது நானும் நானும்... என்னுடைய என்னை நோக்கிய உற்று நோக்கல் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது.

எப்படிப்பட்ட ஒரு படைப்பு மனிதன்... யார் படைத்தார் என்ற கேள்வி ஆபத்தான விவாதத்திற்கு கூட்டிச் செல்லும் என்பதால் கேள்வியை அப்படியே காற்றில் பறக்கவிட்டு....மேற்கொண்டு நகர்வோம்...! சுற்றிலும் இருக்கும் எல்லாவற்றையும் உள் வாங்கிக் கொண்டு உணரும் போது ஏற்படும் அனுபவத்திற்கு பேர்தானே பரவசம்.....

பசுமையான மரங்கள், மனதை மயக்கும் ரம்யமான மாலைப் பொழுது....கிறீச்சிடும் பறவைகள் ஒலி..இதற்கிடையே.. நதியோரம் மேய்ச்சலுக்கு நின்று கொண்டிருந்த கறவைகளும், எருதுகளும், ஆடுகளும் வீடு திரும்பிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு வித ஓட்டமும் அதன் பிண்ணணில் அவற்றின் கழுத்து மணிகளும், குரலோசைகளும், வயலில் நாட்டியம் பயின்று கொண்டிருந்த காற்று என்று எல்லாம் ஒன்று கூடி ஒரு ஆச்சர்யமான ஓவியமாய் ஆளுமை செய்து கொண்டிருந்தன. அந்த சூழ் நிலையை மேலும் மையல் கொள்ளச்செய்ய.. பறவைகள் எல்லாம் தங்களின் வீடு திரும்பலில் அன்றைய நாளில் நடந்ததைப் பற்றி பேசி சிரித்துக் கொண்டிருந்தன.

அதோ...அதோ... அங்கே பாருங்கள் அந்த சிட்டுக்குருவியை....என்னே அருமையாக நதியில் தன்னை நனைப்பதும் மீண்டும் கரையில் வந்து சிறகை உலர்த்துவதும் என்று ஒரு கவிதை எழுதிக் கொண்டிருந்தது எப்படி நீரினுள் இருந்த மீன்களுக்கு தெரிந்தது என்று தான் நான் போயிருந்தேன். ஆமாம் அவை தவணை முறையில் தாவிக் குதித்து சிட்டுக்குருவியை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு இருப்பதை என்னவென்று சொல்வதாம்?

நான் நடந்து கொண்டுதானிருந்தேன்.... ஒவ்வொரு அடியிலும் என் உயிருப்பும் இருப்புத்தன்மையும் இருப்பதை உணர்ந்தேதான் நடந்தேன்...குறைவற கிடைத்த ஆக்சிஜன் என்னின் நினைவுகளை உயிர்ப்பித்துக் கொண்டே இருந்ததோடு இல்லாமல் ஆழமான ஒரு சுவாச அனுபவத்தையும் கொடுத்துக் கொண்டுதானிருந்தது.

வாழ்வின் ஓட்டத்தில் நிகழும் அனுபவங்கள் மனிதர்களின் மூளையில் கறையை படிய வைத்து விடுகிறது. எல்லாவற்கும் ஆராய்ச்சிகளும் தத்துவங்களும் பேசிக் கொண்டு எதார்த்தத்தை தொலைக்கும் எந்திர மனிர்களை பார்த்து வியந்த நான்.....என்னை சுற்றி பறந்த பட்டாம் பூச்சிகளைப் பார்த்து மகிழ்ந்தேன்.

அடுத்த கணம் என்ன நிகழும் என்ற அறிவில்லா அறிவு பெற்ற ஐந்தறிவு ஜீவனின் சிறப்பு ஆறாமறிவால் பகுத்துப் பார்க்கப்படுவதில் எனக்கு சிரமம் இருப்பதாகப் படுவது என் குறை அறிவா? இல்லை நிறை அறிவா? எனக்குள் மோதிய கேள்வியை சிதறடித்தே போட்டது அந்த மாலையின் வானத்தில் பரவியிருந்த செம்மையான ஓவியம்.....அதற்கு பின்னால்....பிரிய மனமில்லாமல் பிரிய எத்தனித்த ஒரு ஆரஞ்சு பழ சூரியன்....

புலன்கள் புதுப்பிப்பட்டது எனக்கு…நிறைவில் இருந்த நான் நதிக் கரையோரம் இருந்த கல்லில் அமர்ந்து எவ்வளவு நேரம் ஆகிப் போனது என்பதை என்னைச் சூழ்ந்திருந்த இருட்டு உணர்த்திய பின்பு....

மெல்ல எழுந்து வீடு நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தேன்....வாழ்வின் அற்புதங்களைத் தேக்கியபடி....


தேவா. S

Comments

வினோ said…
உனக்குள் இறங்கி உன்னை பார்...
அனைத்தும் ரகசியமே ..
அனைத்தும் பரவசமே...
அனைத்தும் இன்பமே..
//மெல்ல எழுந்து வீடு நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தேன்....வாழ்வின் அற்புதங்களைத் தேக்கியபடி....//

எப்ப பாத்தாலும் வீட்டை நோக்கியே நடக்குரீங்களே. எப்பதான் வீடு போய் சேருவீங்க?
மீண்டும் ஒரு அருமையான படைப்பு தேவா! ஐந்தறிவு ஜீவன்களுக்கு இருக்கும் அமைதி ஆறறிவு மனிதர்களுக்கு எளிதில் வாய்ப்பதில்லை. இந்த ஐம்புலன்களை சுட்டுக்காட்டும் ஆறறிவினை மனிதன் கடக்கும் போதே அவனுள்ளும் அமைதிக் குடிக்கொள்கிறது.

நம்பிக்கை தான் அமைதிக்கு அஸ்திவாரம். எல்லாவற்றையும் சந்தேகப்பட்டுக்கொண்டிருந்தால் அமைதி என்பதே இல்லாமல் இருக்கும். அதைத் தான் நாம் இன்றைய சூழலில் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.

சக மனிதர்களின் மீது சந்தேகம், உறவுகள் மீது சந்தேகம், அரசாங்கத்தின் மீது சந்தேகம், கடைசியில் இறைவனின் மீதே, அவன் இறுத்தலின் மீதே சந்தேகம்.

உங்கள் எழுத்துப் பல பல எண்ணங்களையும் படிப்பவர்களுக்கு ஏற்படுத்தி விடுகிறது. நன்றி தேவா! அருமையான பகிர்விற்கு!
Anonymous said…
//புலன்கள் புதுப்பிப்பட்டது எனக்கு//
உங்களுக்கு மட்டுமில்ல அண்ணா.. எனக்கும் தான்..
சூப்பர்..
ரம்மியமா இருக்கு! படிக்கும்போதே பசுமை மணக்கிறது, வாழ்த்துக்கள் தேவன்!
Unknown said…
அருமையான படைப்பு...தொடருங்கள்..தொடருவோம்!
Anonymous said…
ஐந்தறிவு ஜீவன்களுக்கு இருக்கும் அமைதி ஆறறிவு மனிதர்களுக்கு எளிதில் வாய்ப்பதில்லை//உண்மைதான்.அவைகள் தேமே என்று இருக்கின்றன.நம்மால் அப்படி இருக்க முடியவில்லையே
தேவா சார்! நல்ல பதிவுங்க.. கூடவே இருக்கும் படம் ஒரு கவிதை!ரசித்தேன் நண்பரே!
கமல் said…
கதை அருமை நண்பரே...உங்களோடு இயற்கையின் அழகை சொல்லி, உரையாடல் இல்லாமல் மிகவும் அருமையாக சொல்லிருக்கிர்கள்.


நன்றி... தொடர்ந்து படிக்கிறேன்
///என்னோடு நானே இருக்கும் அற்புத கணங்கள் அடிக்கடி கிடைப்பது இல்லை ஆனால் அப்படிப்பட்ட தருணங்களுக்காக சில சமயம் மாதக்கணக்கில் கூட காத்திருந்து இருக்கிறேன். இப்போது நானும் நானும்... என்னுடைய என்னை நோக்கிய உற்று நோக்கல் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது.///

இது சரி தான்.. அப்படியே அந்த அற்புத கணங்கள் கிடைத்தாலும்... நிம்மதியாய் யோசிக்க அவகாசம் இருப்பதில்லை..
உங்களுக்குள், உங்களை பார்க்கும் தருணம் உங்களுக்கு வாய்த்ததில் சந்தோசம்.... :-))
///என்னோடு நானே இருக்கும் அற்புத கணங்கள் அடிக்கடி கிடைப்பது இல்லை ஆனால் அப்படிப்பட்ட தருணங்களுக்காக சில சமயம் மாதக்கணக்கில் கூட காத்திருந்து இருக்கிறேன். இப்போது நானும் நானும்..//

அட அட .. நான் போய் மனோதத்துவம் படிச்சிட்டு வரேன் ..!!
//எப்படிப்பட்ட ஒரு படைப்பு மனிதன்... யார் படைத்தார் என்ற கேள்வி ஆபத்தான விவாதத்திற்கு கூட்டிச் செல்லும் என்பதால் கேள்வியை அப்படியே காற்றில் பறக்கவிட்டு...//

இதுல சண்டை எல்லாம் வருது ..!! அதனால இப்ப வேண்டாம் ..!!
மெல்ல எழுந்து வீடு நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தேன்....வாழ்வின் அற்புதங்களைத் தேக்கியபடி..///

நாங்களும் படித்து விட்டோம் வீடு நோக்கி நகர்கிறோம்
Kousalya Raj said…
சூரியன் தன் அலுவல் நேரம் முடிந்து வீடு திரும்பும் மாலை நேரம்.....இந்த இனிமையான நேரத்தில் இயற்கையை ரசிப்பது என்பது பலருக்கும் கொடுத்து வைப்பது இல்லை.

உங்கள் எழுத்தை வாசிக்கும் நேரத்தில் மெல்ல மெல்ல அந்த சூழல் என் கண் முன் விரிவதை உணர முடிகிறது....அற்புதமான வர்ணிப்பு..... இயற்கையின் மேல் அதீத காதல் இல்லாமல் கற்பனையில் இது சாத்தியம் இல்லை.....துள்ளி குதிக்கும் மீன்கள் தவணை முறையில்..... உதாரணம் அருமை.....

இந்த தனிமை கொடுக்கும் அமைதி தான் என்ன....?! நம்மை நாம் உள்நோக்கி பார்க்க கூடிய தருணம் இது....
Unknown said…
meeeeeeeeeeeee

the first...
Unknown said…
ம் தேவா அண்ணா .

// என்னுடைய என்னை நோக்கிய உற்று நோக்கல் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது.//

நானும் தேடிகொண்டே இருக்கின்றேன்..கிடைக்கவில்லை
இருந்தாலும் முயற்சியை விடவில்லை.

அனுபவுமும் பரவசமும்
சொல்லமுடியாது அதை உணரத்தான் முடியும்...

எளிமையை புரிய வைத்து இருக்கீங்க..
இருந்தும் சில இடங்கள் புரியவில்லை...
உங்கள் எழுத்தின்
வாசகனாய்
என்னையும் தேடிக்கொண்டு
மீண்டும் வருவேன்.
"உற்றுபார்ப்பது அவ்ளோ எளிமையான செயலா"???

Popular posts from this blog

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்.....!

ஒரு அடைமழை நாளில் அதன் சாரலை வாங்கிக் கொண்டு வாசலோரம் அமர்ந்திருக்கையில் கிடக்கும் சுகமொன்றை நீ பிறந்த அன்று உணர்ந்தேன் என் மகளே...! கனவுகளோடு வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவனின் மடியில் வந்து விழுந்த கவிதையொன்று என் கண் முன்னே வளர்ந்து நின்று அன்பினால் என்னை ஆளும் விந்தையொன்றை காலம் எனக்கு சமைத்துக் கொடுத்ததடி பெண்ணே உன் வடிவில்..! உன் செல்லக் கோபங்களும், தொடர்ச்சியான கேள்விகளும், ஆளுமையான அதிகாரமும் தீர்ந்தே போகாத நேசமும் என்று இறவனின் கரங்கள் நேரடியாய் என்னை ஆசிர்வதிக்கும் அலாதி சுகத்தை நீதானடி எனக்கு எப்போதும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்... ஜடை பின்னுமளவிற்கு உனக்கு முடி வளர்ந்திருந்த தினமொன்றில் நீ கவிதையாய் தலை துவட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த கன்னிக்காட்சியை என் விழிகள் விரிய பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்....உன்னை இழுத்து அணைத்து உச்சி முகர்ந்து உனக்கான முதல் ஜடையை ஆசையாய் நான் பின்னிப் பார்க்கையில் ஆசையாய் தாயொருத்தி முதன் முதலாய் தன் குழந்தைக்கு முலை பொறுத்தி பாலூட்டும் சுகமொன்றை உணர்ந்தேன் என் மகளே...! உன் பிஞ்சு விரல்களில் நான் நகம் நறுக்கும் தருணங்களில் எல்

குணா....!

இந்தப் படம் வந்த 1992ல் எனக்கு பைத்தியக்காரத்தனமான படமாகத் தோன்றியது. முழுப்படமும் அபத்தமாய் தெரிந்தது. குணாவுக்கும் அபிராமிக்குமான காதல் காட்சிகள் மட்டும் கொஞ்சம் சலிப்பில்லாமல் தோன்றியது. மற்றபடி சுத்தமாய் பிடிக்காத ஒரு திரைப்படமாய்த்தான் குணா எனக்கு இருந்தது. காலங்கள் கடந்து இங்கும் அங்கும் பயணித்து ஏதேதோ காரியங்கள் அழிந்துபோய் காரணங்களை பிடித்துத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு உன்மத்த நிலை ஓய்ந்து போய் குணாவை இப்போது பார்க்கும் பொழுதுதான் புரிகிறது ஜீனியஸ் என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் என்னவென்று. கமல்ஹாசன் என்னும் நடிகனுக்குள் இருக்கும் தேடல்தான் நிஜமான ஆன்மீகமாய் இருக்க முடியும் ஆனால் அதை கமல் ஆன்மீகம் என்று ஒத்துக் கொள்ளமாட்டார். ஆன்மீகம் என்ற பதம் இப்போது எங்கெங்கோ யார் யாருக்கோ வெவ்வேறு காரணங்களுக்காகப் பயன்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தக் காலச்சூழலில் எனக்கும் கூட இந்த ஆன்மீகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாடு கொஞ்சம் குமட்டிக் கொண்டுதான் வருகிறது. தேடலில் இருப்பவர்கள் தேடிக் கொண்டிருப்பவர்கள், இது எதனால், இதன் காரணம் என்ன? எனக்கு இப்படித் தோன்றுகிறதே ஏன்?  இந்த உடலுக்குள் தோன்றும் பல

இரவு...!

இரவுகளின் நீட்சிகள் படம் போல பகலிலும் தொடரும் ஒரு அற்புத அனுபவம் வாய்த்திருக்கிறதா உங்களுக்கு...? ஆமாம் இரவு எப்போதும் அலாதியானது...அதுதான் சத்தியத்தின் முகமும் கூட..வெளிச்சத்தின் மூலம் இருள்....! எல்லா ஒளிகளின் கருவறை. ஆதியில் இருந்தது இருளான சூன்யம்...சுன்யம்னா சலனமற்ற...ஒரு சப்தமில்லா அதுதான் எல்லாவற்றின் கருவறை. எதுவெல்லாம் ஜனிப்பிக்கிறதோ அதுவெல்லாம்...தாய் என்று சொல்வது எல்லாம் பெரும்பாலும் உருவாக்குவதலோடு அரவணைத்தலோடு சேர்ந்துதான் பார்க்கிறோம். பிரபஞ்ச மூலம் தாய். எல்லாவற்றையும் ஜனிப்பித்து, மரணித்து தன்னுள் அடக்கி வியாபித்து நிற்கும் பெருஞ்சக்தி. இந்த மூலத்தின் நிறம் இருளான சப்தமில்ல நிசப்தம். இந்த சாயலைத்தான் நான் இரவுகளில் பார்த்து லயித்துப் போய் அதோடு உறவாடுதல் ஒரு அலாதியான சுகத்தை எனக்கு கொடுத்து இருக்கிறது..உங்களுக்கும் கொடுக்கலாம் கொடுக்காமலும் இருக்கலாம்......அவரவர் மனோநிலை சார்ந்த விடயம் அது. இச்சைகள் தொலைத்த ஞானி போல சப்தங்கள் தொலைத்த இரவுகளை எப்போதும் காதலிக்கிறேன்.நிலவிருந்தால் ஒரு கதை சொல்லும் நிலவற்றிருந்தால் வேறு கதை சொல்லும்..சிரிக்கும் நட்சத்திர கூட்டமோ...தூரத்த