யுகங்களின் நாயகன்...கிருஷ்ணா...!

இந்துக்களுக்கு எப்போதுமே கிருஷ்ணா ஒரு வசீகரமான கடவுள்தான். சராசரி மனிதனின் எல்லா குணங்களையும் உள்ளடக்கிய ஒரு தெய்வாம்சம் பொருந்திய கேரக்டரை வேறு மதங்கள் இதுவரையிலும் படைத்திருக்கவில்லைதான். எல்லா மதத்திலும் கடவுள் கற்பிதங்களும், இறைத் தூதர்களும் சராசரி மனித வாழ்க்கையிலிருந்து விலகி நின்று கொண்டு நான் இப்போது என்ன சொல்ல வருகிறேன் என்றால் என்று கட்டளைகளைத்தான் பிறப்பித்து இருக்கிறார்கள்.

கிருஷ்ணரை இறைத்தூதர் என்றும் கூட சிலர் சொல்வதுண்டு. அவர் இறைத்தன்மையை பிரதிபலித்த ஒரு ஆன்மா என்று வேறு சில கருத்தியல் கோட்பாடுகள் வரையறுப்பதும் உண்டு. இந்து மதம் தனது சமூகத்திற்கு கிருஷ்ணரை இறைவனின் அவதாரம் என்றுதான் கூறுகிறது. சிதறிக்கிடந்த சிந்து சமவெளி நாகரீகத்தின் தொகுப்பாகத்தான் இந்து மதம் என்னும் ஒரு மாய பிம்பம் எழுந்து நிற்கிறது என்றாலும் இன்றைக்கு இந்தியா முழுதும் இருக்கும் இந்துக்களுக்கு கிருஷ்ணா ஒரு மிகப்பெரிய வசீகரம்தான். ஒரு பிரம்மாண்ட ஹீரோவுக்குரிய எல்லா வித குணாதிசயங்களோடுதான் கிருஷ்ணாவின் காதாபாத்திரம் கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறது.

பிறந்த உடனேயே அவரைக் கொல்ல நினைக்கும் ஒரு பேராபத்துக்கு நடுவே அவதரிக்கும் கிருஷ்ணரின் பிறப்பே மிகப்பெரிய த்ரில்லோடு நமக்கு அறிமுகமாகிறது. தெய்வாம்சம் பொருந்திய ஒரு கேரக்டர் என்று அறிமுகம் ஆகும் கிருஷ்ணரின் பால்யப் பிராயத்தைப் பற்றி வாசிக்கும் போது நமக்குள் தொற்றிக் கொள்ளும் அந்த குறு குறுப்பும், கிருஷ்ணா பற்றிய கற்பனைகளும், அவரின் குறும்புகளும் அவர் வளர்ந்து ஒரு  பெரிய மனிதாராக ஆன பிறகும் பிராயத்தை அனுசரித்து அவர் உடன் வளர்ந்து கொண்டே இருப்பதை உணர முடியும். கிருஷ்ணர் எல்லா உணர்வுகளுக்கும்  சொந்தமான லெளகீகத்தின் வசீகர குழந்தை. அவர் வெண்ணை திருடுவார், திட்டு வாங்குவார், தண்டனை அனுபவிப்பார், பதின்மப் பருவத்தில் பெண்களை எல்லாம் வசீகரிக்கும் மாயக்கண்ணனாக உருவெடுப்பார்.

மொத்தத்தில் கிருஷ்ணாவின் வாழ்க்கை ஒரு மிகப்பெரிய கொண்டாட்டமாகத்தான் நமக்கு அடையாளம் காட்டப்படுகிறது. பதின்மத்தில் இயல்பாகவே தோன்றும் அவரின் பல உணர்வுகளையும் மறைத்து அவரைப் புனிதராக காட்ட இந்து மதம் முனையவில்லை. இன்னும் சொல்லப் போனால் வாழ்வின் போக்கில் நடக்கும் எல்லா செயல்களுக்குமே ஒரு இயல்பான சாட்சியாய் கிருஷ்ணரை நம் முன் அது நிறுத்துகிறது. ஒழுக்க நெறிகளையும் கோட்பாடுகளையும் மனசாட்சியோடு போட்டுப் பின்னி அந்த நியாய தர்மங்களின் படிதான் கிருஷ்ணா தன் வாழ்நாள் முழுதும் வாழ்க்கையை வாழ்ந்திருப்பதாகச் சொல்கிறார்கள். அவன் புல்லாங்குழல் ஒரு போதும் சோகத்தை இசைத்திருக்கவில்லை. துன்பங்களை எல்லாம் வாழ்கையின் ஓட்டத்தில் நிகழும் நிகழ்வுகளாய் கருதி நகரும் கிருஷ்ணா.....அதையும் கூட சந்தோசத்தோடு எதிர் கொண்டு வாழ்ந்துதானிருக்கிறார்.

உலக சினிமாவின் கதாநாயக மனோபாவத்தின் எல்லா சாயல்களும் கிருஷ்ணாவிடம் இருந்து உருவப்பட்டு இருக்குமோ என்ற சந்தேகம் கூட எனக்கு எழுகிறது. இன்னும் சொல்லப் போனால் இது போன்ற எல்லாம் வல்ல சூப்பர் பவரை மனிதர்களால் செய்ய முடியாத செயல்களைச் செய்யக்கூடிய ஒரு கதாபாத்திரத்தை இந்த பூமியின் பல்வேறு பிரதேசங்களும் படைத்திருக்கத்தான் செய்கிறன. என்ன ஒன்று அந்த பாத்திரங்கள் அத்தனையும் ஒரே நேர்கோட்டில் பயணிக்கும் வேற்றுக்கிரகவாசிகளாகவே நமக்கு அறிமுகம் செய்யப்படுகிறன. ஒரு போதும் எந்த இறைத்தூதரும் பொய் சொன்னார் என்றோ...தங்களது கடவுள் பெண்களின் பின்னால் சுற்றிக் கொண்டிருந்தார் என்றோ, பொய் சொல்லிவிட்டு தண்டனையை அனுபவித்தார் என்றோ அவர்கள் சொல்ல முடியாது அல்லது அப்படி சொல்ல பயந்தார்கள்.

அந்தத் துணிச்சல் சனாதான தருமம் எனப்படும், சிந்துசமவெளி நாகரீகத்தின் தத்துவங்களின் கூட்டு மனோபாவத்தில் உருவான இந்துமதத்திற்கு  கொஞ்சம் அல்ல நிறையவே உண்டு என்றுதான் நான் சொல்வேன். கிருஷ்ணரின் தர்மங்களும், அதர்மங்களும், மனித சமூகத்தை முன்னிலைப்படுத்தி  கட்டமைக்கப்பட்டது அல்ல அது பிரபஞ்ச நியதியையும், ஒட்டு மொத்த மானுடசமூகத்தின் சுமூக இயங்கு தன்மையையும், மனித வாழ்க்கைக்கு அப்பாற்பட்ட சூட்சும பெரும் இயக்கத்தையும் மையப்படுத்தி நிறுவப்பட்டது. எந்த சூழலிலும் பொய் சொல்லக்கூடாது என்று அகில உலக தர்ம சிந்தனை கொண்ட மதங்களும் சொல்லிக் கொண்டிருக்கையில்...

சர்வ சாதரணமாய் கிருஷ்ணர் பொய் சொல்லி பாரதப் போரையே தவறான நாளில் கெளரவர்கள் தொடங்க ஏது செய்வார். புண்ணியங்களால் நிறைந்து கிடக்கும் ஒரு மனிதனின் உயிர் அவன் செய்திருக்கும் நன்மைகள் தானதருமங்கள்  மூலம் காக்கப்படும் என்று நம்பிக்கொண்டிருக்கையில் அவனிடம் மாறுவேடமிட்டுச் சென்று...." செய் தருமம்" அனைத்தும் எனக்குத் தா என்று   யாசகம் கேட்டு அவனை கொல்வார். என் எதிரிலிருப்பவர்கள் அத்தனை பேரும் என் உறவினர்கள் என்னால் சண்டையிட முடியாது என்று வன்முறையிலிருந்து ஒதுங்க நினைக்கும் ஒரு மனிதனை உபதேசங்கள் செய்து " எடு.... வில்லை!!!! தொடு.... அம்பை!!!! ' என்று வன்முறை கொள்ளச் செய்வார்.

ஆமாம்..கிருஷ்ணா ஒரு போதும் மனித மனங்களின் நியாய தர்மங்கள் என்னும் சுயநல சிறைக்குள் அடைபட்டுக் கொண்டிருக்க விரும்பவில்லை. இந்த உலகில் அவரைப் பற்றிய கருத்துக்களையும், புறங்கூறுதல்களையு ஒரு போதும் அவர் சட்டை செய்திருக்கவுமில்லை. கிருஷ்ணாவின் இயக்கம் பிரபஞ்சத்தின் தேவையாய் மட்டுமே இருந்தது. அதில் எந்தவித லெளகீக நடிப்புகளும் இருந்திருக்கவில்லை. காதல் என்னும் பெரும் உணர்வில் கபடநாடகம் ஆடும் இந்த உலகத்தீருக்கு எல்லாம் கிருஷ்ணர் மிகப்பெரிய சவாலாய்தான் இருந்தார்.

தன்னை நேசித்தவர்களை நேசிக்க அவர் தயங்கி இருக்கவில்லை.  கிருஷ்ணரின் காதல் பற்றிய பார்வை சரியா...? தவறா...? என்று ராதாவிடம் கேட்டுப்பார்த்தால் புரியும். அவன் ஒரு போதும் தன்னை காதலித்தவர்களை கவனிக்காமல் இருந்திருக்கவில்லை. எத்தனையோ பெண்களோடு அவன் பேசிச்சிரித்து விளையாடி இருந்தாலும் அவன் இரு மனைவியரோடு மட்டுமே இருந்தான் என்றுதான் அழுத்தம் திருத்தமாக புராணங்கள் கூறுகின்றன. அவனுடைய போர்களில் இறந்து போன போர் வீரர்களின் விதவை மனைவிகள் அத்தனை பேருக்கும் தேவையில்லாத பாலியல் தொந்தரவுகள் வந்துவிடக்கூடாது என்று...

இனி அத்தனை  விதவைப் பெண்களும் யாரேனும் துன்புறுத்தினால் நீங்கள் கிருஷ்ணாவின் மனைவி என்று தைரியமாய்ச் சொல்லுங்கள் என்று அவன் கூறியதாய் நான் படித்திருக்கிறேன். இதையே உதாரணம் காட்டி கிருஷ்ணாவுக்கு எதிர் சார்பு நிலை எடுத்து பேசுபவர்கள் அவன் பல்லாயிரக்கணக்கான மனைவிகளைக் கொண்டிருந்தான்,  அவன் எப்படி ஒழுக்க சீலனாய் இருந்திருக்க முடியும் என்ற கேள்வியை முன் வைப்பதுமுண்டு....

என் கேள்வி எல்லாம் ஒரு மனைவியக் கட்டிக் கொண்டு வாழும் அத்தனை பேரும் ஒழுக்க சீலர்கள்தானா...? என்பதுதான்.  ஒழுக்கம் என்பது இந்த சமூகம் கட்டமைத்து வைத்திருக்கும் மாயக் கண்ணாடி அல்ல. ஒழுக்கம் என்பது மனசாட்சி என்று நிறுவி அதன்படி வாழ்ந்து காட்டியிருக்கும் ஒரு அற்புதக் கேரக்டர்தான் கிருஷ்ணா!!!!! அவன் ஏதோ ஒரு மதத்தை ஸ்தாபிக்க பாரதப் போரை நிகழ்த்தவில்லை, இங்கே இருக்கும் மனிதர்களைப் பயமுறுத்தி என்னைப் பின்பற்றுங்கள் என்று சொல்ல பாரதப் போரில் சாரதியாயிருந்திருக்கவில்லை..., அவன் கெளரவர்களைக் கொன்று தன்னை மிகப்பெரிய கதாநாயகனாகக் காட்டிக் கொள்ள அந்தப் போரை நடத்தவில்லை...

அவன் ஒரு சுத்த புருஷன், சுயநலமற்ற மாவீரன்....அவன் போர் நடத்தியது எல்லாம்.. தர்மத்தையும் நீதியையும் காக்க....என்று பகிங்கரமாய் நமது செவிப்பறைகள் கிழிய கூறுகிறான். அதோடு மட்டுமல்ல...எப்போது எல்லாம் தர்மமும் நீதியும் அழிகிறதோ அப்போது எல்லாம் நான் மீண்டும் வருவேன் என்று கொடியவர்களை மிரட்டவும் செய்கிறான்.....

பாரதப் போர் நடக்கும் அந்தக் காலம் என்று மட்டும் இல்லை....யுகங்கள் தோறும் நான் அவதரிப்பேன் என்றும் சவால் விடுகிறான்....! இந்த திமிர், இந்த தைரியம், இந்த ஞானம், இந்த விவேகம், இந்த வீரம் மட்டும் அல்ல.. கிருஷ்ணா, அவன் காதலும், காமமும், இன்ன பிற லெளகீக இயல்புகளும் பிசைந்து உருவாக்கப்பட்ட யுகங்களின் நாயகன்...!!!!!

அவன்.....

காதலுணர்வால் அனைவரையும் கட்டிப்போட்டு, மயக்கும் ரசனைகளோடு கூடிய இன்னிசையை இந்த பிரபஞ்சம் எங்கும் பரப்பிப் போட தன் புல்லாங்குழலையும் ஊதுவான்.....

மிரட்டும் கொடிய சக்திகளை, மனித வாழ்வின் சுமூக நகர்வுகளுக்கு சவால் விடும் மிருகங்களை, அட்டூழியம் செய்யும் பேய்களை, நரகத்திற்கு தள்ள போர்ச் சங்கும் ஊதுவான்....

ஆமாம்...அவன் யுகங்களின் நாயகன்தான்....!!!!!! அவன் ஒரு போதும் மரிப்பதே இல்லை...!!!!!!!

தர்மத்தை தனிமனிதரோடு தொடர்புபடுத்திப் பார்க்காது ஒட்டு மொத்த பிரபஞ்ச இயக்கத்தோடு தொடர்புபடுத்திப் பார்க்கும் ஒவ்வொரு நியாயவான்களாகவும்....

அவன் யுகங்கள் தோறும் அவதரித்துக் கொண்டுதானிருக்கிறான்....!

" பரித்ராநாய சாதுனாம்  வினாசாய சதுஶ்க்ருதாம்

தர்மஸம்ஸ்த்தாபனார்தாய ஸம்பவாமி யுகே யுகே....!" 

தேவா சுப்பையா...